Dalat en Nha Trang

Xin chao allemaal,

Cam on voor jullie lieve en leuke berichtjes onder ons vorige verslag. We blijven het leuk vinden om ze te lezen.

Woensdag 8 april vetrokken we rond 12.30 uur met een bus naar Dalat. Het was een krappe kleine bus waar we niet super lekker in zaten. Ook zijn de wegen hier in Vietnam niet de beste. Tot nu toe de slechtste wegen die we hebben gehad. Overal zitten diepe gaten in de weg en de bus probeert hier zigzaggend om heen te rijden wat niet lukt door de vele gaten. Onderweg reden we steeds meer richting de bergen. Na ongeveer 4,5 uur kwamen we aan in Dalat. Dalat deed ons een beetje denken aan een grotere versie van Pai. Het lag in een dal van de bergen en zelfs ook in de bergen. Dit was een super mooi gezicht. Vele huisjes en heel veel groen. Aangekomen bij de Sinh Tourist (onze busmaatschappij) hadden we een taxi genomen naar ons hotel. De taxichauffeur gaf aan dat hij ons voor 5 dollar wilde brengen. Ik gaf aan dat ik gewoon op de meter wilde rijden. Hij zei dat we het voor 5 dollar moesten doen omdat dit goedkoper was. Na 9 weken Azië trap ik hier niet meer in en na nog een paar keer aan te geven dat we alleen op de meter wilden, zette hij deze aan. Tijdens de rit hadden Nick en ik wel het idee dat hij een beetje om reed. Helaas wisten we de weg nog niet maar toen ik het een beetje door kreeg en er iets van zei waren we er zo (voor de helft van 5 dollar). Aangekomen bij ons hotel kregen we een warm ontvangst van iemand die goed Engels sprak. We kregen een banaan en een kopje thee. De eigenaar kwam ook langs en zag mijn uitslag op mijn arm. Hij vroeg of ik in het zand had gelegen en dit daarna had gekregen. Toen ik zei dat dit het geval was legde hij uit dat het mogelijk allemaal zandvliegjes waren geweest. Dit zou kunnen en nu ik er aan terugdacht kan ik me herinneren dat ik wat vliegjes heb weggeslagen toen Nick bij de krabben was kijken. Hij gaf mij een tip voor een zalfje wat goed zou moesten helpen. Ook had ik de vrouw van de dokter in Sihanoukville een berichtje gestuurd. Zij had gezegd dat ik allergie pillen moest halen. Hopelijk zou dit werken. In de avond waren we het centrum te voet gaan ontdekken. We kwamen langs een super grote bakkerij waar ze echt van allerlei lekkernijen hadden. Ook hadden we rondgelopen bij de markt. We vonden het erg leuk in Dalat. De omgeving was prachtig en de sfeer was leuk. We hadden daardoor besloten een nacht langer te blijven dan gepland zodat we morgen de stad konden bezichtigen.

Donderdag 9 april hadden we een scooter gehuurd. Eerst waren we naar een apotheek gegaan om allergiepillen en het aangeraden zalfje te scoren. Dit was gelukt. Daarna wilden we naar het Crazy House gaan. Dit was een soort van doolhof in een huis wat wij erg op de Efteling vonden lijken. Allemaal aparte vormen, kleuren, paddenstoelen en paden. Je liep op steile trappen omhoog en kon zo uitkijken over de stad dit was erg mooi. Na het Crazy House waren we naar het paleis gegaan. Dit leek vanaf de buitenkant niet zo bijzonder dus hier waren we niet naar binnen gegaan. Daarna waren we langs een Kathedraal gereden. Na de Kathedraal wilden we naar een kabelbaan gaan die we bij aankomst al gezien hadden. Aangekomen bij de kabelbaan ging je over bomen naar de andere kant. Het uitzicht over Dalat en de natuur was geweldig vanuit de kabelbaan. We wisten niet wat hier aan de andere kant was. Uiteindelijk bleek hier een Chinees tempelcomplex te zitten. Dit was erg mooi. Het is leuk om een ander soort tempel te zien. Doordat in Vietnam veel Chinese invloeden zijn geweest zijn er vooral Chinese tempels. Na hier rondgelopen te hebben waren we met de kabelbaan teruggegaan. We waren langs de Flower Garden gereden en iets verder op zag ik een paar voetbalvelden. Nick wilde heel erg graag met lokale jongens voetballen. Toen we stonden te kijken vroegen de jongens of Nick wilde mee voetballen. Nou eigenlijk niet vragen maar wijzen want vragen konden ze niet want niemand spreekt hier Engels. Nick had meegevoetbald en een keer gescoord. De jongens leken het erg leuk te vinden dat hij mee deed. Na even gevoetbald te hebben wilden we naar de love valley rijden. Uiteindelijk kregen we deze niet gevonden en raakten we verdwaald. Dit was erg leuk. We reden tussen de lokale mensen door en zagen allemaal kleine marktjes. We zagen helemaal geen Westerse mensen. Deze zagen we sowieso al bijna niet in Dalat. Ik vind het prachtig om in afgelegen minder toeristische stukken te zijn. Wat is Dalat een leuke stad zeg. En wat vind ik het heerlijk om soms lekker te verdwalen en te beseffen dat ik even uit mijn wereld ben gestapt en nu in die van hun ben. Soms vergeet ik dat ik gewoon 5,5 maand uit mijn leventje ben gestapt om het leven van andere te zien aan de andere kant van de wereld. Soms moet ik mezelf even knijpen maar op dit soort momenten als ik de kriebeltjes in mijn buik heb is dat besef er weer helemaal. Uiteindelijk zagen we in de verte een grote goude Boeddha. We hadden besloten daar naar toe te rijden. Na deze te hebben bewonderd waren we teruggereden. In de avond hadden we op aanraden van ons Guesthouse bij een lokaal restaurant heerlijke noedels gegeten. Dit waren de beste noedels die ik tot nu toe heb gegeten. Het was gewoon een soort van kippensoep met kip, groenten en heerlijke noedels. In de avond waren we vroeg naar bed gegaan want morgen gaan we canyoning doen.

Vrijdag 10 april werden we om 08.00 uur opgehaald voor de canyoning activiteit. Canyoning is langs watervallen abseilen. We zouden van een 15, 18 en 25 meter hoge waterval gaan abseilen. Waarom ik dit ga doen met mijn hoogtevrees weet ik niet maar ik wil niet achterblijven. Dus weer een dag om angsten te overwinnen. We werden om 08.00 uur opgehaald en zaten in een groep met 3 andere stellen. Waarvan 2 stellen uit Duitsland en 1 stel uit Israel. Ik vond het een gezellige leuke groep. We hadden 2 gidsen waarvan 1 gids de spullen droeg en de andere hielp bij het abseilen. We kregen allemaal een wetsuit, helm, reddingsvest, tuigje en handschoenen aan. Hierna kregen we een korte introductie en mochten we oefenen bij een boom. Ik vond het super spannend. Hierdoor had ik wel mijn twijfels. Ook moet het bij mij net even anders doordat ik links ben. Geloof me bij dit soort dingen wil ik niet net even anders zijn. Toen het voor mijn gevoel bij het oefenen de eerste keer ook niet goed ging was ik eigenlijk boos op mezelf dat ik dit ging doen. Het zat me helemaal niet lekker. Nick gaf aan dat hij vond dat ik het als een van de beste deed maar zo voelde dit helemaal niet. De tweede keer oefenen ging voor mijn gevoel beter waardoor ik er iets meer vertrouwen in had. Na het oefenen liepen we naar beneden waar we aankwamen bij een versnelde waterstroming over rotsen. We zouden hier vanaf gaan glijden. We moesten dit achterste voren. We moesten gaan liggen en onze handen om ons reddingsvest houden, hoofd omlaag en benen gestrekt. Dit was best spannend omdat je het idee hebt dat je de rosten super hard gaat raken met je lichaam maar dit was niet het geval. Eenmaal beneden gaf het een kleine adrenaline kick. We liepen hierna verder naar de eerste afdaling. Deze was 18 meter hoog langs een waterval. Onze gids legde ons uit dat we eerst moesten lopen en daarna sprongen konden maken doordat het glad was. Ik dacht tijdens zijn uitleg: “Ik spring helemaal nergens vriend dat jij het maar even bekijkt. Mijn voeten blijven op de rotsen!”. Eenmaal beneden in het water moest je een touw pakken doordat de stroming sterk was en je anders kon vallen. Op het randje was mijn enigste gedachte: “Niet naar beneden kijken. Niet naar beneden kijken. Als je naar beneden kijkt dan gaan je benen trillen”. En ja hoor wat doet Suzan als eerste? Naar beneden kijken. Als dan de gids tijdens het abseilen ook nog eens aangeeft dat je meer naar achteren moet hangen (de diepte in), voelt dit helemaal onnatuurlijk. Stapje voor stapje ging ik naar beneden en ik heb het laatste stuk gesprongen. Ik was trots op mezelf. Beneden had ik een super erge adrenaline kick. Nick was ook super snel beneden. Hierna mochten we beneden naar een waterval toe zwemmen waar we nog leuke groepsfoto’s hadden gemaakt. Na het abseilen moesten we een stuk door de jungle lopen langs het water. Wat was dit mooi zeg. Ook kregen we nog een glijbaan.

Na even gelopen te hebben kwamen we aan op de plek van de 25 meter hoge daling. Deze daling was dwars door een waterval heen. Ach waarom ook niet toch? Doordat er andere groepen voor ons waren besloten we hier te gaan lunchen. De lunch was super. Lekkere broodjes die we zelf konden beleggen met veel keus. Ook was er vers fruit. Na de lunch konden we kijken naar de andere groepen die naar beneden gingen. Tot mijn verschrikking kwam ik erachter dat je jezelf het laatste stuk moest laten vallen omdat je daar niet meer kon lopen tegen de wand. Het was namelijk zo dat de waterval in 3 delen was te verdelen. Het eerst stuk was steil maar hier stroomde het water nog niet zo heel hard. Na een paar meter kwam je op een soort van richel waar de waterval vervolgens overheen viel. Hierna had je nog een paar meter wand waarbij je dwars door de waterval heen moest. Vervolgens liep deze wand langzaam naar binnen waardoor er alleen maar water overbleef. Als je op dit stuk was stond er beneden een man te schreeuwen wanneer je los moest laten. Dit was nog zeker een 5 meter vrije val. Oke ik was bang. Het is dat ik het meerdere mensen zag doen en deze levend eruit zag komen dat ik het van mezelf moest doen. We moesten allemaal onze schoenen uitdoen en kregen sokken aan. Door de sokken moesten we meer grip in het water hebben tegen de rotsen. De gids legde ons uit wat we moesten doen en vertelde ook wat we moesten doen als we zouden vallen. “Oké wat zei je daar? Vallen? Kunnen we vallen? Ik ben niet van plan om te vallen?”. We konden niet echt vallen omdat ze ons boven ook met een veiligheidstouw vasthouden maar wanneer je grip verliest en voorover valt in de waterval dan moet je zelf weer opstaan of ze moeten je langzaam laten zakken. Voor Nick en mij gingen er 4 van onze groep. Nick moest achter mij gaan van mij omdat ik niet wilde dat ik ging twijfelen. Er waren er al 3 van onze groep beneden en voor mij ging een jongen. Deze jongen viel in het eerst stuk en leek niet meer op te kunnen staan. Hij bleef het maar proberen en was uiteindelijk toen het hem lukte helemaal uitgeput. Ik dacht echt: “Waarom moet nu net als ik aan de beurt ben er iemand vallen. Nu wil ik niet meer”. Nick probeerde uit te leggen dat ik het beter kon en echt niet ging vallen. Nou op dit moment geloofde ik daar niet zo zeer in. Het enigste waar ik dan goed in ben tijdens mijn zenuwen is lullen. Dus eenmaal aan de beurt lachte ik een keer lief naar de gids en gaf aan dat hij mijn leven moet redden en dat ik heel erg bang was. Ik gaf aan dat ik echt niet wilde vallen en hij mij er doorheen moet praten. De gids zei dat hij mij heel goed in de gaten ging houden en er alles aan zou gaan doen dat ik niet ging vallen. Eenmaal op de waterval schoof ik stapje voor stapje naar beneden. Na een paar stapjes riep ik naar de gids of ik het goed deed. Die dit gelukkig continu bevestigde. Ik deed er zo lang mogelijk over als ik kon om er maar zeker van te zijn dat ik bij iedere stap stevig stond. Aangekomen bij de richel werd er een foto van je gemaakt. Vele lieten een hand los om te zwaaien voor de foto. Nou ik wilde het proberen maar mijn spieren waren zo aangespannen dat ik ze voor geen meter van het touw af kreeg. Na de richel werd het zwaarder en kreeg ik de waterval op me. De gids beneden stond te schreeuwen dat ik nog meer in de waterval moest voordat ik mezelf kon laten vallen. Ik moest met het water van de waterval op me nog een paar stappen naar beneden. Daarna telde de gids beneden tot 3 en moest ik mezelf laten vallen. Tijdens de val dacht ik: “Jeetje wat val ik lang”. Eenmaal in het water was mijn hele lichaam vol adrenaline en was ik blij dat ik het gedaan had. Nick deed het super goed en hij durfde wel te zwaaien in de camera. De gids beneden zei dat als je nog een keer wilde daar wel tijd voor was. Dat was ik niet van plan. Ik had het 1x gedaan en overleefd laat ik nou niet met mijn leven gaan spelen door het gewoon nog een keer te proberen. Nick wilde wel nog een keer en seinde boven steeds naar mij dat ik ook moest komen. Ondanks dat ik hoogtevrees heb en het eng vind gaat er dan niets aan mij knagen. Ik kan het dan niet uitstaan dat ik achterblijf (ook al bleven er 3 andere ook achter). Toch weer naar boven om het nog een keer te doen (vraag me niet waarom). Ondanks dat de 2e keer net zo spannend was en ik mezelf afvroeg waarom ik het deed, leek het stukken beter te gaan. Dit doordat ik wist wat ik kon verwachten. Ook durfde ik mijn duim even op te steken voor de foto.

Na het abseilen van deze waterval liepen we verder. We kwamen bij een klif aan waar we vanaf mochten springen. Deze was 11 meter en daaronder was er 1 van 6 meter. Dit was super hoog en bij die van 11 meter moest je een aanloop nemen omdat je eerst nog beneden over een aantal rotsen moest springen. Onze gids zei dat er voor de mannen de 11 meter klif was omdat mannen vooral van deze springen en voor de vrouwen beneden de 6 meter klif. Daar ging het even mis. Mijn feminisme kwam in mezelf naar boven en ik dacht dat jij er even lekker in stikt. Wij vrouwen kunnen dat net zo goed, ik spring van de 11 meter. Van de 8 man sprongen er 5 man (mannen en vrouwen) van de 6 meter en een Duitse jongen, Nick en ik van de 11 meter. Nick en de Duitse jongen hadden er 3x vanaf gesprongen. Na even twijfelen nam ik een aanloop en sprong van de 11 meter langs een waterval. In de lucht is het een onnatuurlijk gevoel omdat je voor je gevoel super lang valt. Ook is de klap met het water best hard. Maar ik heb het gedaan! En ik heb bewezen dat wij vrouwen het net zo goed kunnen als mannen. Na de sprong liepen we verder naar de laatste afdaling. Deze was 15 meter. Na alles wat ik had gedaan dacht ik dat dit een makkelijke moest zijn. Helaas vond ik deze achteraf het engst. We moesten 4 meter afdalen met onze voeten tegen de wand en de andere meters moesten we in de lucht afdalen. Als we met ons middel in het water waren moesten we ons los laten en dan zouden we afdrijven naar een man die ons los zou maken. Dit hangen in de lucht klonk spannend maar de rest leek me te vallen. Nu had de gids denk ik bewust niet verteld hoe je onderaan afdreef anders was ik bijvoorbeeld al niet meer gegaan. Tijdens het abseilen kwam ik erachter dat je jezelf door een waterval moest laten zakken. Eenmaal beneden liet ik mezelf los en kwam je in de waterval terecht die je uiteindelijk eruit moest duwen. Ook al ging dit bij mij helemaal goed en was ik denk ik binnen 3 seconden al boven water herinnerde dit mij aan iets verschrikkelijks. In Uganda heb ik geraft op de Nijl waar ik ook in een sterke stroming ben gevallen. Het gevoel en geluid onder water was precies hetzelfde als de ervaring in Uganda die veel langer was. Hierdoor kwam ik er een beetje overstuur uit. De meeste waren een beetje geschrokken van het einde van deze abseiling. Nick daar in tegen had zichzelf te vroeg los gelaten wat gelukkig goed af was gelopen. Sommige waren langer onder water omdat ze in een wasmachine waren gekomen in deze waterval. Ik was blij dat ik hier niet in was gekomen want dit was dan hetzelfde geweest als in Uganda. Alles was natuurlijk goed afgelopen anders zouden ze dit niet dagelijks doen maar spannend was het wel. Na het abseilen liepen we naar boven waar en busje ons stond op te wachten. Het was een top dag, met top mensen en met vele uitdagingen. We waren trots op onszelf. In de avond waren we bekaf waardoor we wat noedels waren gaan eten en vroeg naar bedje waren gegaan.

Zaterdag 11 april vertrokken we rond 08.00 uur richting Nha Trang. De rit er naar toe was prachtig. We werden omringd door bergen met tropisch regenwoud. Aangekomen in Nha Trang vonden we het echt op een badplaats lijken maar wel heel leuk. Ons hotel was geweldig en we vonden het een van me mooiste kamers die we tot nu toe hadden gehad. Ook was de familie van het hotel super aardig. We hadden onze spullen gepakt en waren op het strand gaan liggen. Het strand was relaxed doordat er bedjes waren maar ik vond de zee een beetje vies. Er spoelde overal in het water zeewier aan. In de avond waren we, op aanraden van ons hotel, uit eten geweest in een super leuk en gezellig restaurant genaamd Lanterens. Het eten was heerlijk. Ook bleek het restaurant veel voor de gemeenschap te doen. Ondanks dat we bekaf waren wilden we een kijkje gaan nemen in de grootste discotheek hier. In Nha Trang komen heel veel Russen. In sowieso veel badplaatsen van Vietnam. In de discotheek hebben Nick en ik veel moeten lachen om hun geweldige dansmoves. Wat een verschil met Nederland. Na hier eventjes geweest te zijn waren we lekker ons bedje ingedoken.

Zondag 12 april wilden we richting Vin Pearl land gaan. Dit is een groot privé eiland waar een groot park van is gemaakt. Je gaat er met het vaste land naar toe door een hoge lange kabelbaan over de zee. Rond 11.30 uur zaten Nick en ik in de kabelbaan naar het eiland. Alleen de rit er naar toe was al zo gaaf. We konden heel Nha Trang en de zee zien. De kabelbaan duurde 12 minuten. Aangekomen in Vin Pearl liepen we als eerste naar het aquarium. Hier heb ik de gekste vissen gezien. Ook zag ik Nemo en Dori van finding nemo samen zwemmen. Het leukste vond ik dat je onder het water doorliep en van alles langs en over je zag zwemmen. We zagen grote schilpadden, haaien, bijzondere vissen, enorme roggen en nog veel meer om ons heen zwemmen. Na het aquarium kwamen we erachter dat je hier met dolfijnen kon zwemmen. Dit had ik nog nooit gedaan en ik denk dat het wel meer als de helft goedkoper was als andere plekken waar je het kunt doen bijvoorbeeld Turkije. Normaal vond ik het altijd te prijzig maar voor deze prijs wilde ik de ervaring zeker delen. Nick wilde ook nog heel graag een keer. Echter hadden we te weinig geld meegenomen voor 2 personen waardoor Nick een keer op en neer was gegaan naar onze kamer om wat geld te halen. Dit was even een gedoe geweest maar dat heb je wel over voor het zwemmen met dolfijnen. Na de leuke dolfijnenshow mochten Nick en ik had water in met een dolfijn. Deze is echt super glad. We mochten de dolfijn aaien en ook 2x aan zijn vin hangen. We moesten in het water onze linker arm ophouden. De dolfijn kwam van achteren er onderdoor waardoor je met 2 handen zijn vin kon vasthouden. De dolfijn trok je mee naar de kant. Dit was echt leuk en ging super snel. We mochten even met de dolfijn knuffelen. Wat een bijzonder ervaring. Er waren mooie foto’s gemaakt met de dolfijn die we erbij hadden genomen als mooie herinnering.
Na het zwemmen met dolfijnen waren we naar het waterpark geweest. Hier waren super veel verschillende glijbanen. De engste vond ik de glijbaan waar je van een soort super hoge steile ramp afgaat en heen en weer schommelt totdat je stil staat. De meeste glijbanen waren met banden. Er was ook een glijbaan waar je met een 4 persoonsband afging. Ook was er een glijbaan met matten. Deze leek een beetje op de glijbaan die je wel eens in pretparken ziet waarvan je met een matje van de glijbaan afglijd. Hierbij ging je alleen op je buik. Ook was ik van een hele steile afgegaan. Als laatste gingen we van een glijbaan met een tol. Voordat je in de tol viel ging je super steil naar beneden en viel je met een smak in de tol. Daarna een kleine vrije val in het water. Na zo wat alle glijbanen in het waterpark gehad te hebben waren we naar de rodelbaan gegaan. Deze was echt super hoog en het uitzicht vanaf de top van het eiland was prachtig. Nick en ik zaten samen in een karretje. Na het rodelen waren we wat gaan eten. Na het eten hadden we nog een kijkje genomen in de speelhal. Alle spelletjes waren gratis en wat hebben de Aziaten bijzondere spelletjes. Ze hebben spelletjes waarbij je moet dansen, zingen, slaan, op toetsen moet drukken en nog zoveel meer. Zelf spelletjes waarop je op een paard moet gaan zitten en wanneer je gaat galopperen het paard onder je dit ook doet. Nick en ik hebben ons hier de ogen uitgekeken. Ook was er een 4D film. Tijdens deze 4D film kregen we super veel water over ons heen. Na de speelhal waren we nog in wat attracties gegaan zoals de botsautootjes of een rollercoaster. We waren de enigste in de rollercoaster. Het was ondanks dat het zondag was de hele dag super rustig. We hadden eigenlijk nergens in de rij hoeven te staan voor iets. Rond 20.00 uur waren we met de kabelbaan terug gegaan. We keken uit op de verlichte stad.

Maandag 13 april wilden we eigenlijk gaan snorkelen. Helaas was er vandaag en morgen veel bewolking waardoor we hadden besloten dit niet te gaan doen. We krijgen hier waarschijnlijk nog genoeg tijd voor in Zuid-Thailand. We waren gaan ontbijten bij het restaurant Lanterens waar we al eerder hadden gegeten. We hadden ons hier verdiept in de activiteiten die zij voor de gemeenschap uitvoeren. Zo delen ze iedere maandag lunch uit aan de lokale bevolking en steunen ze ook scholen en weeshuizen. We hadden gevraagd of we naar een weeshuis konden. Dit was mogelijk en als we om 15.00 uur zouden terugkomen dan ging iemand van het personeel met ons mee. Op de terugweg naar ons hotel zag ik een Duits stel die wij hadden leren kennen tijdens canyoning in Dalat. We hadden afgesproken om in de avond wat te gaan eten bij het Lanterens restaurant. Rond 15.00 uur vertrokken we met een lief meisje van het personeel naar het weeshuis. Eerst gingen we naar een lokale markt om wat spullen te kopen. We hadden een bal, wat poppen, autootjes, melk en snoep gekocht. Het weeshuis lag achterin de stad ergens tussen de lokale bevolking. Aangekomen bij het weeshuis waren de kinderen net aan het eten. De kinderen waren super verlegen. Dit is typisch Aziatisch vind ik. Ik ben weeskinderen in Afrika gewend en wanneer die mensen zien springen ze als kleine aapjes in je armen. Deze kinderen keken eerst de kat uit de boom en leken het allemaal erg spannend te vinden. Nadat ze wat meer gewend aan ons leken zochten ze meer toenadering. We hadden met ze gespeeld, gek gedaan en geknuffeld. Ook hadden we wat ballonnen meegenomen die ze erg leuk leken te vinden. Wat is het toch fijn om deze kinderen even in het zonnetje te zetten. Na een paar uur gingen we terug. We hadden ons opgefrist en waren vertrokken naar het restaurant. Hier hadden we heerlijk gegeten en gezellig gekletst met het Duitse stel. Na het canyoning in Dalat had hij haar ten huwelijk gevraagd. Het was leuk om te horen hoe dit was gegaan. Toen het restaurant ging sluiten waren we naar ons hotel gegaan.

Dinsdag 14 april hadden we uitgeslapen. We waren gaan ontbijten en hadden een dagje lekker rustig aangedaan. Het weer was redelijk maar met bewolking. Ik had geen zin om naar het strand te gaan. Ik had zin om helemaal niets te doen en een dagje lekker rustig aan te doen. Daarnaast zouden we vanavond om 19.00 uur vertrekken richting Hoi An waardoor we toch niet veel konden. We mochten tegen een kleine betaling tot 19.00 uur op onze kamer blijven. We waren rond 17.00 uur wat gaan eten bij het restaurant en hadden afscheid genomen van alle lieve mensen hier en het meisje wat ons had begeleid naar het weeshuis. Ze gaf aan dat ze het niet leuk vond dat we gingen. Toen we gingen werden we uitgezwaaid. Rond 18.30 uur liepen we richting de Sinh tourist waar onze bus om 19.00 uur zou vertrekken. We gingen met een slaapbus die hier super grappig zijn. Dit zijn een soort van stoelen die bijna helemaal plat kunnen. Je hebt een onderste rij en een bovenste. De stoelen staan in 3 rijen met gangen er tussen in de bus. Je ligt met je benen zeg maar onder de rugleuning van de stoel voor je. De reis naar Hoi An was ongeveer 12 uur en we zouden rond 07.00 uur in de morgen aankomen.

Vietnam wordt met de dag leuker. Vooral Dalat en Nha Trang vonden we leuk. We zijn benieuwd wat Hoi An ons gaat brengen.

Liefs,
Nick en Suzan