Kuala Lumpur, Melaka en de vlucht naar Indonesië

Helo Allemaal,

Terima kasih voor jullie lieve reacties onder ons vorige verslag.

We hebben 4 dagen Maleisië mogen ervaren. Voordat we naar Maleisië gingen baalde ik er een beetje van dat we een keuze moesten maken tussen meer van Maleisië zien waardoor minder van Indonesië of minder van Maleisië en meer van Indonesië. Uiteindelijk hadden we er voor gekozen om meer van Indonesië te gaan zien en een visa run naar Singapore te doen. Zodat we Singapore ook kunnen ervaren. Eenmaal in Maleisië was ik toch wel blij dat we er voor hadden gekozen om meer van Indonesië te zien. Onze eerste indruk van Maleisië tegenover alle andere Aziatische landen die we hebben bezocht viel namelijk een beetje tegen. Nu zijn we alleen in Kuala Lumpur en Melaka geweest waardoor ik alleen mijn eerste indruk hierover kan beschrijven maar vaak klopt onze eerste indruk van een land wel. Maleisië leek namelijk tegenover alle andere landen super erg ontwikkeld. Het vliegveld, de gebouwen, de infrastructuur en noem maar op. Ook de mensen leken een veel beter welzijn te hebben en meer in luxe te leven. Hierdoor vond ik dat er weinig terug te vinden was van wat nou echt van de Maleisische cultuur was. Nu is Kuala Lumpur natuurlijk de hoofdstad en een erg ontwikkelde stad maar doordat we een kleine uitwijking richting Melaka gedaan hadden konden we toch wat meer zien en daar ook een eerste indruk over krijgen. Daarnaast waren de mensen ook niet zo vriendelijk als in de andere landen waar we waren geweest. De mensen in Maleisië zijn een mix tussen Maleisische waarvan voornamelijk moslim volgens mij aan de hoofddoeken te zien, Chinese en Indiase mensen. De mensen leken erg op zichzelf en best wel nors. Ze leken je niet te willen helpen, open te staan voor een praatje en het vooral erg druk te hebben met zichzelf. Mogelijk een beetje zoals je bij ons in de steden soms ook wel een beetje ziet. Nu zijn Nick en ik dit helemaal niet meer gewend doordat we dit in de andere 4 maanden helemaal niet hebben gehad. We vinden het, nu we in Maleisië zijn geweest, minder erg dat we hier maar 4 dagen zijn geweest. Mocht ik hier ooit nog teruggaan naar Maleisië dan zou ik denk ik kiezen voor het eiland Borneo waar de natuur mooier schijnt te zijn en het land nog echter. Maar nu zijn wij natuurlijk ook wel een beetje verwend door alle mooie landen die we al gezien hebben.

Zondag 31 mei ging om 04.30 uur de wekker. Rond 05.00 uur werden we opgehaald voor een taxi richting het vliegveld van Phuket. Hier kwamen we rond 06.00 uur aan. Rond 08.10 uur zouden we vliegen richting Kuala Lumpur. We konden meteen inchecken. Vervolgens was ik op een bankje nog even in slaap gevallen. Ons vliegtuig was een klein beetje vertraagd en uiteindelijk vertrokken we rond 08.30 uur. Ik had niets meegekregen van de hele vlucht aangezien ik bijna de hele vlucht had geslapen. Dus ik heb erg moe moeten zijn want ik kan normaal nooit in een vliegtuig slapen. Rond 10.20 uur kwamen we aan in Kuala Lumpur. Het was een groot en mooi vliegveld. Kuala Lumpur heeft 2 vliegvelden. Waarvan 1 voor internationale vluchten en andere voor binnenlandse of korte vluchten. Wij kwamen aan op het vliegveld voor binnenlandse en korte vluchten aan. We waren een beetje laks geweest. We hadden eigenlijk niet uitgezocht hoe het precies zat met het visa. Ik wist van ooit horen zeggen (wanneer ik dit precies gehoord had wist ik niet meer) dat het volgens mij een visa on arrival was en gratis. Nu vonden we het door de douane gaan toch een beetje spannend want als dit niet het geval was dan konden we met de eerste vlucht weer terug haha. Gelukkig was het echt een super snelle en makkelijke procedure. Nog makkelijker als Thailand zelfs aangezien je niet eens een formulier hoefde in te vullen. Gewoon 2 vingerafdrukken en een stempel en we kregen een visa voor 90 dagen. We hadden wat gepind en een treinkaartje gekocht voor de KL trein die regelrecht naar Kuala Lumpur gaat. Deze trein gaat echt super snel en is 99% op tijd. Nu was die deze keer te laat waardoor ik moest lachen om deze 99% betrouwbaarheid. Nu had dit helaas een reden. Halverwege de treinreis ging de trein langzaam rijden en zagen we politiemensen op het spoor. Ik dacht nog: “Er zal hier toch niemand voor de trein zijn gesprongen?”. En iets later zag ik een brancard met, ik denk een lijk, doordat de persoon die erop lag half bedekt was met vuilniszakken. Ik vond dit maar een akelig gezicht en riep snel naar Nick dat hij moest stoppen met naar buiten kijken omdat je natuurlijk niet weet wat je verder op het spoor nog kan aantreffen (natuurlijk bleef Nick kijken). Na ongeveer 30 minuten kwamen we aan bij het treinstation van Kuala Lumpur. Hier hadden we een taxi gepakt richting ons Guesthouse. Wij sliepen in China Town wat goedkoop en centraal gelegen was. Echter de prijzen voor slaapplekken waren redelijk hoog in vergelijking met de rest van Azië en wat je er voor terugkreeg was niets. Het was een vies Guesthouse met een kleine kamer en gedeelde badkamer. Terwijl het 1 van de betere beoordelingen op Tripadvisor had. Ik snap dat niet. We hadden nog even een middagdutje gedaan en waren vervolgens op pad gegaan. We ontdekten onderweg super veel woorden die we herkenden. Dit was echt super grappig. Zo is het woord bus hier bas, taxi per meter is teksi bermeter, politie is polis, destination is destinasi en zo nog veel meer. We waren langs een Hindoeïstische tempel geweest. Deze tempels hebben veel kleur en rare beelden vind ik maar. Zoals een olifant of vrouwen met een snor. Ik moet ook toegeven dat ik mezelf niet erg verdiept heb in het Hindoeïsme en ik dit geloof het minst goed ken. Maar de vele kleuren die ze gebruiken vind ik wel vrolijk. Vervolgens waren we naar de Internationale moskee geweest. Om hier te komen kwamen we langs een oud treinstation. Hier zagen we een trein voorbij komen met coupés die alleen voor vrouwen waren. De moskee was erg mooi en groot. Ik moest een paars gewaad en zwarte hoofddoek op om naar binnen te mogen. Ook al was dit natuurlijk een grappig gezicht en kon Nick er wel om lachen begrijp ik wel waarom vrouwen dit doen. Niet dat ik er zelf in wil gaan lopen maar het geeft wel een apart gevoel. Er wordt vaak gedacht dat de vrouwen dit moeten dragen van de mannen. Wat in sommige gevallen misschien ook wel is. Maar ik kan me er ook iets bij voorstellen dat vrouwen het gewoon fijn vinden. Je houd echt iets voor jezelf en bent misschien ook wel respectvol voor jezelf. Er is niemand die naar je decolote kijkt of andere gedachte bij je heeft. Toen ik de trap op liep een vriendelijke vrouw me tegemoet om mijn hoofddoek goed te doen. Ik had hem over mijn kin en ze vond dat ik mijn gezicht moest laten zien. De moskee en de gebedzaal was erg groot en open. We zagen ook een bruid in een hele mooie witte jurk met haar man in de moskee. Na de moskee waren naar de Central Market geweest. Waar van alles verkocht werd van kleding tot souvenirs. Hier hadden we ook een pita broodje met kip op wat lekker was. In de avond waren we langs de markt in China town gelopen. Dit was ook echt tussen Chinese gebouwen met rode lampionen. Ze verkochten hier volgens mij alle spullen waar maar made in China op stond.

Maandag 1 juni hadden we in hoeverre dit kon heerlijk uitgeslapen. Uitslapen betekent dus geen wekker zetten. We hadden onze was weggebracht en vliegtickets geboekt van Kuala Lumpur naar Medan (Indonesië) voor over 2 dagen. Vervolgens waren we naar Medaka square gelopen. Dit is een klein open vierkant als grasveld. Een soort Central Park idee maar dan super klein. Het was wel mooi om hier te staan omdat je kon uitkijken op alle grote gebouwen waaronder de Petronal Twin Towers. Nu moet ik zeggen dat het in Kuala Lumpur sowieso nog niet helemaal vol gebouwd was. Het is bijvoorbeeld anders als in Bangkok doordat je nog om je heen kunt kijken. Nick en ik vonden dit veel prettiger. Vervolgens waren we naar Little India gelopen waar een grote markt was. Hier werd van alles verkocht. Een klein beetje net zoals in China Town maar nu met een Indiaans tintje. Vervolgens waren we een super grote shopping mall ingelopen. Dit was een shopping mall met alleen maar stoffen, hoofddoeken en gewaden. Het publiek wat hier rondliep was dan ook allemaal moslim. Eenmaal buiten waren we op zoek gegaan naar de sky bus. In Kuala Lumpur rijdt een gratis bus rond waar je op verschillende plekken kunt instappen en uitstappen. De bussen zouden om de 10 minuten rijden maar dit werd uiteindelijk 30 minuten. Daarna moesten we nog een keer overstappen omdat een buschauffeur van dienst ging wisselen. Het was een leuk idee maar het werkte nog niet helemaal. We stapten uit in de buurt van de Petronal Twin Towers. Hier waren we een hapje gaan eten. We hadden een super lekkere zelfgemaakte hamburger met frietjes op. Op die van Pai na een van de beste die we ooit gegeten hadden. Toen we verder doorliepen keken we uit op de enorm grote en mooie torens van de Petronal Twin Towers. We liepen er naar toe om ze van dichterbij te bekijken. Onderaan de torens is een shopping mall met merken zoals D&G, Armani en noem maar op. Na de Twin Towers waren we naar de Menora Tower gegaan. Dit is de hoogste toren van Zuidoost-Azië (426 meter hoog). Eenmaal boven keek je uit over heel Kuala Lumpur. De toren had een 360 graden view. Dit was erg mooi. We hadden gewacht totdat het donker werd zodat we de stad ook in het donker konden zien. De overgang van licht naar donker was prachtig. Je zag langzaam steeds meer verlichting en uiteindelijk was de hele stad verlicht. Ook de Petronal Twin Towers waren helemaal verlicht. We waren weer teruggelopen naar de Twin Towers om deze van dichterbij te kijken met verlichting. Toen we aankwamen was er een soort van watershow in de fontein ervoor met alle kleuren van de regenboog. Daarna bleven er allemaal verkleurde lampjes aan in de fontein. Vervolgens waren we met de walking bridge richting een groot shopping mall gelopen. Deze walking bridge is een super lange gang/brug die boven de stad is gebouwd waardoor mensen zich kunnen verplaatsen zonder last te hebben van het verkeer. Bij de shopping mall hadden we geld gewisseld voor ons visa in Indonesië. Hierna waren we teruggegaan met de gratis bus richting onze kamer.

Dinsdag 2 juni ging om 08.00 uur de wekker. We hadden wat ontbeten, onze grote backpack ingepakt en afgegeven bij de receptie. We gingen namelijk met onze kleine backpacks op pad omdat we één nacht in Melaka zouden verblijven. We waren rond half 10 vertrokken richting de metro. Deze metro ging niet onder de grond maar juist in de lucht door de stad heen. Een beetje hetzelfde idee als in Bangkok. We gingen met de metro richting het busstation. Dit busstation lijkt net een vliegveld zo groot. Het heeft dan ook verschillende gates waar de bussen vertrekken. Wanneer je een kaartje koopt kun je naar je gate lopen en hier wachten. Wanneer de bus er is komt hij voor de gate en gaan de schuifdeuren open en kun je instappen. Echt precies zoals op een vliegveld. Echt bizar. Helaas was bij ons het systeem van de kaartjes offline waardoor alles met de hand gedaan moest worden en er enorm lange rijen stonden. Nadat we 2x van rij veranderd waren doordat we schijnbaar verkeerd stonden hadden we onze kaartjes en vertrokken we naar gate 3. Rond half 12 arriveerde onze bus. Dit was een super luxe bus. Hij had 3 stoelen per rij en de stoelen waren super breed, konden helemaal naar achteren en bij je voeten kon ook een ding omhoog. Dit is meest luxe bus waar wij ooit in hebben gezeten. Na een korte reis van 2 uur waren we aangekomen bij het busstation van Melaka. We hadden meteen de kaartjes voor de terugreis geboekt zodat we er zeker van waren dat we morgen op tijd terugkonden. Een taxi chauffeur bracht ons naar ons guesthouse. We hadden een hele spontane taxi chauffeur die ons van alles vertelde over melaka. Vooral toen we aangaven dat we uit Nederland kwamen kregen we een kleine sightseeing. Vroeger was Melaka namelijk een Nederlandse kolonie. Hierdoor zijn er in Melaka veel Nederlandse woningen en zelfs een Stadshuis. Aangekomen in ons guesthouse hadden we meteen onze spullen neergezet en waren we het stadje gaan bekijken. Het waren vooral kleine smalle straatjes waaraan je kon zien dat er vele invloeden waren geweest. Voor Nederland was Melaka namelijk van Portugal en daarna van Engeland. Je kon aan de huizen dan ook niet zien dat je in Azië was. Je had ook huizen met de naam Heerenhuis erop geschreven. De bouw van deze huizen kon je een beetje herkennen van huizen uit bijvoorbeeld Amsterdam. Het Stadshuis was roodgeverfd maar had wel echt nog de vorm van een Stadshuis zoals wij die kennen. Hij leek een beetje op die van Den Bosch. Ook met zo’n verhoging met 2 van die trappen aan de zijkant. Ook stond er een kleine molen vlak bij het Stadshuis. Er waren veel oude dingen te zien in Melaka waaronder ook een watermolen. Ook stond er een super groot houten schip waar Nick en ik in waren gegaan. Hier werd van alles uitgelegd en stond ook een groot stuk beschreven over de VOC en hoe Nederland Melaka had bemachtigd van de Portugezen. Melaka was een klein plaatsje en leuk om te zien maar voor de rest niet heel erg bijzonder. We hadden een lokaal ijsje genaamd Chindol geprobeerd wat schijnbaar favoriet is in Maleisië. Het was schaafijs met vloeibare palmsuiker, kokosnootmelk, rode bonen en groene glibber dingetjes. We vonden het maar raar in ieder geval. En begrijpen nu ook waarom we het eten hier niet zo lekker vinden. Als dit een favoriet ijsje is bij de Maleisische mensen dan vinden ze waarschijnlijk hele andere dingen lekker als ons. Vervolgens waren we nog in een groot shopping mall geweest waar we in een massagestoel hadden gezeten. In de avond hadden we in dit shopping mall heerlijk Thais gegeten.

Woensdag 3juni werden we om 08.00 uur opgehaald door een taxi. We hadden broodjes bij een bakker gehaald en rond 09.00 uur gingen we met de luxe bus weer terug naar Kuala Lumpur. Terug in ons vorige guesthouse hadden we onze vliegtickets uitgeprint, spullen gepakt en waren we vertrokken richting het vliegveld. Op het vliegveld hadden we een broodje gegeten bij de Subway. Iets wat we de laatste tijd echt super lekker vinden omdat ze hier als een van de weinige fatsoenlijk brood hebben. Vervolgens hadden we nog een massage genomen in zo’n leuke massagestoel. Uiteindelijk waren we langzaam richting onze gate gelopen. Hier had ik het wachtwoord gekraakt van een luxe lounge waardoor we op wifi konden. Ook zag ik gebedsruimtes voor moslims op het vliegveld. Deze zag je trouwens ook in grote shopping malls in Maleisië. Rond 17.15 uur vlogen we richting Medan. Rond 17.05 uur (uur terug) kwamen we aan in Medan. Medan was maar een klein vliegveld. Toen we aankwamen hoefden wij als enigste het kaartje van onze bagage niet te laten zien. Mogelijk doordat we blank zijn en ze ervan uit gaan dat wij niet stelen? Toen we de algemene hal inliepen werden we meteen aangesproken waar we naar toe wilden en dat zij ons wel konden helpen. Een man genaamd Samuel bleef ons maar achtervolgen. Samuel was denk ik een jaar of 50, bruine tanden, bijna kaal maar de lange haren die er nog waren had hij over zijn kale hoofd naar achteren gekamd. Toen hij hoorde dat wij uit Nederland kwamen bleef hij maar Nederlandse plaatsen opnoemen en dat hij vandaag nog een Nederlander had weggebracht. Ja allemaal heel leuk maar ik vind dat achtervolgen echt super irritant. Ik wil gewoon even rustig aankomen en op mijn gemak zelf alles even uitzoeken. Als er dan heel de tijd zo’n mannetje in mijn nek loopt te hijgen word ik chagrijnig van. Maar we wilden eerst naar de wc maar meneer Samuel liep gewoon met ons mee. Terwijl Nick bij het karretje bleef staan ging ik naar de wc. Toen ik terug kwam ging Nick naar de wc en bleef ik achter. Samuel zei dat Nick al had besproken dat we met zijn taxi gingen en dat hij aan mij moest vragen waar we hierna naar toe gingen. Ik dacht dat het zou kunnen dat Nick een goede prijs had kunnen regelen en dat misschien mogelijk was. Ik gaf aan dat we hierna naar Bukit Lawang wilden. Natuurlijk kon hij dat ook regelen. Toen Nick terug kwam vroeg ik of hij al had afgesproken dat we met hem zouden gaan. Nick zei dat hij nog helemaal niets af had gesproken. Oftewel meneer Samuel houdt ook nog eens van liegen. Toen was ik er helemaal klaar mee. We waren wat gaan pinnen hadden aangegeven verder te gaan kijken en zijn hulp niet te hoeven. Toen we verder liepen wilde iemand anders ons aanspreken maar Samuel snauwde deze kerel agressief af waardoor hij ons met rust liep. Dus hij was ook nog eens een agressief mannetje bah. Welkom in Indonesië? Eenmaal buiten kreeg gelukkig iemand anders wel de kans om ons aan te spreken waardoor we eens goed konden onderhandelen over de prijs. Uiteindelijk hadden we een super goede prijs en werden we naar ons hotel in Medan gebracht. We reden van het platteland langzaam een super drukke stad in. Het was al donker waardoor we niet alles goed konden zien. Indonesië oogt weer een stuk armer als de landen waar we laatst geweest zijn. Zo zie je weer bamboe hutjes op het platteland en weinig verlichting. Medan is de op 3 na grootste stad in Indonesië met wel 3 miljoen inwoners. Medan is niet toeristisch doordat het meestal als doorreis stad word gebruikt. Aangekomen bij ons hotel was onze reservering fout. Nick had per ongeluk voor 3 juli geboekt i.p.v. 3 juni. Gelukkig waren er nog kamers vrij maar deze waren iets duurder. Ach kan gebeuren gelukkig was dit de eerste keer en maar voor 1 nacht. Na even balen waren we een hapje gaan eten. Dit was in een restaurant van het hotel waar niemand was behalve wij. Er was een pianiste aan het spelen dus we hadden ons eigen privéconcert tijdens het eten haha. Vervolgens waren we gaan kijken hoe we morgen naar Bukit Lawang konden. Dit zouden we met het openbare vervoer gaan doen. Toen we op onze kamer zaten in de avond ging de telefoon in eens. Ik dacht: “Wat krijgen we nou weer?”. Toen ik de telefoon opnam hoofde ik niets. Ik zei: “Hello?” waarop ik te horen kreeg dat ik ene Samuel aan de lijn had (voor dit telefoontje had ik de naam Samuel niet onthouden). Ik gaf aan dat ik geen Samuel kende. De man benoemde meteen dat hij de man vanmiddag was van het vliegveld. Oftewel het aandringende agressieve mannetje Samuel van het vliegveld was naar ons hotel gegaan, had daar schijnbaar gezegd dat hij verbonden wilde worden met de kamer van Nick en Suzan (meer gegevens van ons kan hij niet hebben gehad) en ons hotel doet dit dus ook zomaar. Erg fijn! Ik had de telefoon aan Nick gegeven die hem afgepoeierd had. Wel erg vreemd hoor en ik vond het maar een rare gang van zaken.

We zijn nu dus aangekomen op Sumatra in Medan. Morgen vertrekken we richting Bukit Lawang waar we in de jungle van Sumatra op zoek gaan naar Orang Oetans. Onze eerste indruk van Indonesië viel een beetje tegen maar dit denk ik vooral doordat we momenteel onze reislust een beetje kwijt zijn door al de luxe en het relaxen van de afgelopen weken in Zuid-Thailand. Na het ontmoeting met mijn ouders, wat super leuk was en we voor geen goud hadden willen missen, zijn we een beetje ingekakt en moeten we even onze draai weer vinden denk ik. We zijn benieuwd naar wat Indonesië ons gaat brengen en moeten onze motivatie hierin even terugvinden.