De vlucht en Bangkok

Hallo allemaal,

Nog bedankt voor al jullie leuke reacties. We vinden dit heel leuk om te lezen.

Dinsdag 3 februari was het dan eindelijk zo ver. Alle spullen zaten in de backpack en we zouden rond 13.00 vertrekken naar Schiphol. De hele maand had ik al zenuwen tijdens de voorbereidingen terwijl ik vandaag erg rustig was. Ik had heerlijk geslapen, nog een gezichtsmaskertje genomen en een lekkere douche voordat we samen met mijn ouders en mijn zusje richting Schiphol vertrokken. Nick en ik hadden afgesproken op Schiphol. Eenmaal op Schiphol stond Nick al klaar met zijn backpack. Even een paar foto’s en snel onze tas lozen bij de bagage drop off. Hierna zijn we nog even wat gaan drinken en eten bij La place met de ouders van Nick en mijn ouders en mijn zusje. De zenuwen van Nick waren overduidelijk te zien. Hij kon ze benen niet rustig houden, hield continu de borden in de gaten en wilde zo snel mogelijk richting de gate. Terwijl de zenuwen bij mij nog steeds ver te zoeken waren. Hoe dit komt? Geen flauw idee. Als je me de afgelopen week had gezien met de voorbereidingen dan had je niet begrepen dat ik op dit moment zo rustig kon blijven. Als er een zenuwachtig is geweest de afgelopen week dan ben ik dat wel geweest. Rond 16.00 liepen we richting de douane. Hier stiekem toch een traantje moeten laten. Het idee om iedereen zolang te moeten missen. Ook gaat mijn zusje 14 februari voor 5 maanden naar Australië en ondanks dat dit dichterbij bij ons is als Nederland voelt dit toch heel erg ver weg. Nick en ik hebben beloofd goed op elkaar te passen en we liepen snel door de douane.

We zijn eigenlijk redelijk snel naar de gate gelopen en hebben daar gewacht. We vlogen met KLM en hadden een van de grootste vliegtoestellen. Dit was een enorm vliegtuig met zelfs een tweede verdieping. Rond 17.00 mochten we boarden. Eenmaal binnen in het vliegtuig zaten we meteen bij binnenkomst op de tweede rij bij het raam. Wat een vliegtuig! Enorm groot. Wij zaten bij de trap die naar boven ging voor de business class. Een hele rustige plek. We hadden redelijk relaxte stoelen, best veel beenruimte en ieder een eigen schermpje voor z’n neus. Hopelijk kon dit schermpje mij de komende 10,5 uur vermaken. Naast ons zat een wat stevigere jongen die geen Nederlands sprak. Wat voor taal weet ik niet want hij heeft bijna 10,5 uur lang niets gezegd, niet iets gedaan met z’n schermpje en ook niet geslapen. Ik denk serieus dat deze jongen 10,5 uur voor zich uit heeft zitten staren en soms verdween hij een tijdje in het vliegtuig. Ik vond het maar een rare vogel. Ondertussen had ik mijn vliegangst verschoven naar de angst dat deze jongen mogelijk iets terroristisch van plan was. Tja, je moet toch iets he tijdens die 10,5 uur. Toen deze jongen voor het eerst naar de wc ging deelde ik deze gedachte met Nick. Nick moest lachen en zei dat ik niet zoveel rare dingen in mijn hoofd moest halen. Toch vertrouwde ik het niet helemaal. Enfin, tijdens de vlucht hebben we heerlijke maaltijden gehad, wat films gekeken en vooral NIET geslapen. Heerlijk aan alles voelen dat je moe bent maar geen fijne houding kunnen vinden om te slapen. Ondanks de rustige vlucht duurde deze dus echt de volle 10,5 uur. Eenmaal 2 uur voordat we gingen landen vroeg ik aan de jongen naast ons of wij zijn pen mochten lenen zodat we onze visums konden invullen. Nadat we zijn pen hadden en navroegen hoe we sommige dingen het beste konden invullen kwam er een klein gesprek. Deze jongen heet Peter en komt uit Noorwegen. Peter woont gedurende het jaar in Nederland, Bangkok en Noorwegen. Nou dat is veelzijdig. Hij is geen terrorist maar een zeeman (het blijft een rare vogel). Ondanks dat Peter niet erg sociaal is wilde hij ons wel wat tips geven over Bangkok en de luchthaven. Dit was fijn.

Woensdag 4 februari zijn we rond 10.15 (Nederlandse tijd 04.15) geland in Bangkok. We zijn snel richting de immigratiedienst gelopen waar we onze visums hebben ontvangen. Ondanks dat we als een van de eerste uit het vliegtuig waren kwamen onze backpacks als laatste. Nadat we onze backpacks hadden zijn we Peter gevolgd (die op een snel tempo om maar niet te hoeven socialiseren richting de taxi’s ging). Eenmaal bij de taxi’s moest je op een knop drukken en kreeg je een ticket. Op dit ticket stond een nummer die bij een taxi hoorde. Onze taxichauffeur was al een wat oudere man en heette Mister Lentz. Mister Lentz was een vrolijke man die niet kon lezen. Echter kon hij wel nummers lezen en kon hij door het telefoonnummer te bellen van het hotel erachter komen waar hij heen moest. De taxi’s zijn hier geel met groen of roze. Het lijken net van die kleine race autootjes waar je als kind mee speelde. Nick ging voorin zitten aan de linkerkant want ze hebben hier net zoals in Engeland het stuur aan de andere kant zitten. Eenmaal in de taxi rook de hele taxi naar wierrook. Dit was leuk om in de stemming te komen. Vervolgens reed Mister Lentz met 120 km per uur over de snelweg waar auto’s aan alle kanten inhalen en waarbij degene die het hardst toetert voorrang heeft. In de verte zagen Nick en ik Bangkok. Veel hoge gebouwen en veel smog. Ondanks dat we in Azië waren was dit besef er nog niet helemaal. Het gedeelte waar ons hotel staat lijkt een beetje op New York maar dan met een Thais tintje. Eenmaal aangekomen bij ons hotel werden onze tassen al naar binnen gedragen en konden we binnen een uur al naar onze kamer. Onze kamer is op verdieping 33 (ja dit is hoog). We kijken uit over heel Bangkok. Dit is erg mooi. Daarnaast hebben we ook een erg luxe kamer. Na een reis van bijna 24 uur voelde ik me erg vies en was ik blij dat ik even in ons zwembad kon springen. Nou springen niet want dit was een beetje koud maar even in de zon liggen was fijn. Nadat we even hebben gelegen zijn we ons gaan opfrissen en het centrum ingegaan. Doordat we aan het luxere gedeelte zitten kwamen we uit in een enorme shopping mall Central World Plaza met merken zoals Burberry, Louis Vuitton en noem maar op. Ook heel veel eettentjes. Nick en ik wilde Thais eten proberen. Dit hebben we geweten ook. Na wat rond te hebben gelopen in de shopping mall vonden we uiteindelijk een tentje waarvan we dachten dat dit wel goed zou zijn. Tijdens het bestellen zei het meisje, die onze bestelling aan het opnemen was, nog erg subtiel: “less spicey?”. Nou less spicey? Ik denk dat ik een liter water moest drinken bij 5 baby hapjes rijst. Nick had een loopneus en het zweet stond op zijn voorhoofd. Onze lippen en tongen stonden in brand. Ik denk dat ik de komende 6 dagen geen eten meer proef dus dat is een stuk beter uitproberen mocht dit nog een keer gebeuren. Na de shopping mall zijn we ook nog even over een klein marktje gelopen. Overal wordt het eten hier buiten op straat gemaakt en verkocht. Overal ruik je verschillende kruiden en zie je hoe het eten bereid wordt. Dit is erg leuk om te zien.
Hierna zijn Nick en ik teruggegaan naar ons hotel omdat we toch een nacht over hadden geslagen en erg moe waren. Helaas werd ik om 05.00 alweer wakker en kon voor geen mogelijkheid meer slapen. Mijn lichaam was het er niet mee eens dat ik om 23.00 Nederlandse tijd probeerde te slapen. Daarnaast hielp het gesnurk van Nick ook niet bij aan een goede nachtrust. Hopelijk gaat het morgen wat beter met mijn jetlag.

Donderdag 5 februari wilden we na een heerlijk ontbijtje richting de Koninklijke tempels Wat Pho, the Grand Palace en Wat Arun. Ons hotel ligt vlak bij een skytrain. Zoals de naam het al zegt is het spoor hoog gebouwd en gaat deze trein door de lucht heel Bangkok door. Het is erg mooi om zo langs alle gebouwen heen te reizen en naar beneden te kijken op Bangkok. Nadat we bij het juiste treinspoor waren uitgestapt zijn we met de boot over de rivier die door Bangkok loopt gegaan. Dit is een houten bootje waar een enorme motor ophangt. Dit gaat best hard en de golven springen omhoog en je hoopt dat het bootje het niet begeeft op het klappen van de golven. Ik vond dit wel erg leuk. Het is erg bijzonder om via een rivier door Bangkok te reizen. Eenmaal aangekomen bij de pier die ons zou brengen naar What Pho liepen we door een klein marktje waar van alles te koop ligt. Voornamelijk veel eten wat aan de straat bereid wordt. Dit ruikt niet altijd even fris doordat dit vlees er rauw ligt. Eenmaal aangekomen in What Pho zag je heel veel mooie gebouwen en met mozaïek belegde torens. En voornamelijk heel veel goud. Echt heel veel goud. Ik denk dat als we met alle Nederlanders ons goud wat we in huis hebben laten omsmelten we het nog niet halen bij al het goud hier. Alle gebouwen en torens hebben enorm veel details. Voordat je een gebouw naar binnen gaat moet iedereen zijn schoenen uit en vrouwen en mannen moeten hun lichaam bedekken. Nu had ik een hempje aan waardoor ik een felgroene soort badjas aan moest om mijn armen te bedekken. Natuurlijk vond Nick dit hilarisch omdat ik me hier niet bepaald charmant in voelde. Bij de eerste tempel waar we naar binnen liepen lag een enorme grote gouden Boeddha van wel 43 meter lang. Echt bizar groot. Voor de rest kwamen we overal gouden Boeddha’s tegen zowel in mooi versierde gebouwen als er omheen. Dit was echt heel erg mooi.
Hierna wilde we naar the Grand Palace. Dit was vlak in de buurt. Onderweg hiernaartoe werd Nick meerdere keren aangesproken dat hij met een korte broek niet naar binnen mocht doordat het de dag van de Boeddha was. Eenmaal dicht bij de ingang sprak een man ons in pak aan en zei dat we niet voldoende gekleed waren voor the Grand Palace doordat het de dag van de Boeddha was. Doordat we dit zo vaak gehoord hadden geloofden we dit. Ook hadden de mensen die dit zeiden gewoon officier kleding aan. De man stelde een route langs een ander Boeddha beeld en de Golden Mountain voor met een tuktuk. Dit zou ongeveer 40 bath kosten (ongeveer een euro). Nick en ik dachten “ach waarom ook niet best leuk in zo’n tuktuk”. Toch vertrouwde mijn gevoel het niet helemaal omdat het zo goedkoop was maar ach wat laat het. Deze tuktuk's zijn trouwens wel echt leuk. Een soort scootertje met een bak achterin waar 2 personen kunnen zitten met een overkoepelend dak. Ze rijden overal door het verkeer en allemaal door kleine straatjes in Bangkok. Eenmaal onderweg werden we bij een enorm groot Boeddha beeld afgezet. Dit was niet erg toeristisch maar wel mooi om te zien. Daarna reden we langs een information centrum. Hier wilde iemand ons een reis aanbieden waar we nee tegen hebben gezegd. Eenmaal terug zeiden we tegen onze tuktuk chauffeur dat we even snel iets wilde eten. Dit was goed. Wanneer we terug kwamen was hij weg. Wat bleek nou. The Grand Palace was gewoon open maar op deze manier proberen ze mensen weg te lokken en mee te krijgen naar bijvoorbeeld zo’n information centrum waar zij dan veel geld voor krijgen. In eerste instantie was ik een beetje chagrijnig omdat ik niet had gedacht dat ze mij al zo snel voor de gek konden houden. Achteraf kan ik er wel om lachen. We hebben overigens een best lange gratis tuktuk rit gehad en ook nog eens gratis een groot gouden Boeddha beeld gezien. Nu weten we dus ook hoe dit werkt haha. We hebben een tuktuk teruggenomen (dit keer zonder stops en voor een goede prijs) naar the Grand Palace. Deze ging net dicht waardoor we de boot naar de overkant hadden genomen richting Wat Arun. Wat Arun is een hoge tempel aan het water waar je op kunt klimmen. Wanneer je boven bent kijk je uit over Bangkok. Dit is erg mooi. Wel erg steile trappen waardoor naar boven best ging maar ik toch wel een klein beetje moeite had met naar beneden gaan. Maar ik heb het gedaan! Na Wat Arun zijn we teruggegaan naar ons hotel en hebben we ons opgefrist. Toen zijn we naar de go-go-bars geweest in Patong. Dit zijn straten waar sekstoerisme in voor komt en waar vooral homo’s elkaar ontmoeten en ladyboys. Dit leek ons wel leuk om te zien. Echter vond ik het leuker dan Nick denk ik. Ik heb nog nooit in een straat gelopen met zoveel mannen terwijl er niemand naar mij keek. Daarentegen vonden ze Nick wel heel interessant. Ze konden het dan ook niet laten om Nick een aai over zijn arm te geven en te vragen of hij wat kwam drinken. Nick kreeg toen hij deze straat uit was er de rillingen van en wilde niet meer terug haha. Ook zie je heel veel westerse mannen die op zoek zijn naar een pleziertje en die hier waarschijnlijk alleen komen voor het sekstoerisme. Erg triest vind ik dit ergens. Alhoewel deze jongens/mannen hier niet gedwongen lijken. Ook vond je in sommige straten wat meiden op straat. Allemaal opgedoft te wachten. Ondanks dat het er overduidelijk is, is prostitutie illegaal in Thailand. Zo kwamen er bijvoorbeeld mannen met ons toe die riepen: “happy hour” en vervolgens een kaartje met sekshows onder onze neus duwden. Wanneer we dit beleefd afwezen zeiden ze (wat ik gewoon goed kon horen) tegen Nick kom straks maar zonder je vriendin terug haha. Na hier rond gelopen te hebben zijn we terug gegaan naar ons hotel via de skytrain om maar eens te gaan slapen naar zo’n lange dag. Ik denk dat we wel 15 kilometer gelopen hebben en mijn voetjes die konden niet meer.

Vrijdag 6 februari zijn we teruggegaan naar het Grand Palace. Dit keer had Nick zijn afritsbroek aan en ik een sjaal bij om mezelf te bedekken. We zouden ons niet meer van de wijs laten halen door mensen rondom het paleis. Wel heel leuk om te zien nu je dit weet wat er zich allemaal afspeelt rondom deze manier van oplichterij. Dit heb je nu door. Ondanks dat ik een sjaal had meegenomen was dit niet voldoende. Ik moest een blouse aan over mijn hempje want een sjaal zou niet voldoende bedekken. Ze zijn hier erg strikt op omdat ze vinden dat er respect voor de Boeddha’s moet zijn. Gelukkig kon je kleding lenen bij the Grand Palace. Eenmaal door de poort van het paleis zagen we enorm grote gouden en versierde gebouwen. Echt super mooi. Ik zal proberen snel wat foto’s te uploaden want dit is echt een prachtig gezicht. In the Grand Palace wat gebouwd is rond 1780 hebben meerdere keizers gewoond. Iedere keizer heeft wat bij laten bouwen en er zijn ook gebouwen die van vroeger wat westerse invloeden hebben. Nadat een keizer in het westen was geweest liet hij gebouwen met onze stijlen nabouwen. Nou we mopperen wel eens dat ons Koningshuis veel geld kost nadat ik dit heb gezien zul je me daar niet meer over horen. De gebouwen zijn belegd met goud, gouden Boeddha’s en diamanten. Ook vele details op de muren en eigenlijk overal waar je kijkt zie je wel iets. Rondom de gebouwen vind je enorm mooie tuinen en overal staan grote mooie beelden. Het idee dat hier vele jaren keizers en hun aanhang, neem ik aan, hebben gewoond is interessant gedachte na dit te hebben gezien. Na een tijdje hier rond gelopen te hebben zijn we naar de Golden Mountain gegaan. Dit is een kunstmatige berg waar je omhoog kunt klimmen door middel van trappen die rondom de berg gaan. Eenmaal boven staat er een mooie gouden tempel.
Na de Golden Mountain zijn we naar Khao san road gegaan. Doordat we nu in de gaten hadden hoe deze tuktuk’s te werk gaan hadden we een erg goede prijs. We wisten dat we even een toerist centrum binnen moesten gaan, deze moesten afpoeieren (wat heel makkelijk gaat) en vervolgens zou de tuktuk ons voor een hele goedkope prijs naar onze bestemming brengen. Wij spelen dit spelletje wel mee. Khao san road is het bekende backpackers straatje. Dit was ook overduidelijk te zien. Alleen maar backpackers en spullen te koop die we in ons land ook zouden kunnen kopen. Er zijn vooral veel barretjes en eettentjes. Heel gezellig. Doordat ik erg last had van mijn voeten wilde ik een voetmassage. Nick wilde een rug, nek en schouder massage. Uiteindelijk heb ik weinig van die voetmassage gezien en hebben we allebei een Thaise massage gehad. Ondanks dat mijn voeten nu nog heel pijn doen is mijn lichaam helemaal ontspannen. Nick en ik moesten mee naar boven waar een ruimte met matrassen was. Hier word je gemasseerd, gekraakt en in houdingen geduwd waarvan je zelf niet eens wist dat je dit kon. Ik hoorde Nick naast mij alleen maar puffen. Of ik deze massage nu bepaald lekker vond? Nee niet echt. Of het geholpen heeft? Dat wel! Door middel van kraken en bepaalde houdingen lijkt het of je hele lichaam los is. Dus zeker een aanrader. Nu de volgende keer alleen nog een voetmassage erbij voor mijn zere voetjes. Ook zijn we Roel nog tegengekomen. Een jongen die achter mij woont en hier 3 weken op vakantie is met vrienden. Nadat we hier mee hebben gebuurt bij hun hotel zijn we weer teruggegaan naar ons hotel. Tijdens de terugweg was het op de rivier spitsuur waardoor we met een ferry moesten die overvol was. Ik ben expres bij het einde gaan staan want op een gegeven moment stonden hier zoveel mensen op dat ik dacht nu moet de boot wel gaan zinken. Nick en ik zeiden nog tegen elkaar als ons moeders ons nu op deze boot zien staan krijgen we een klap tegen ons hoofd haha. Uiteindelijk viel dit allemaal wel mee en zal het wel de normaalste zaak van de wereld zijn hier aangezien de Thaise mensen er niet echt op reageerden.

Na 3 dagen Bangkok houden we het even voor gezien. Morgen vertrekken we richting Kanchanaburi. Op ons lijstje voor Bangkok staat nog wel de skybar, stappen in Khao san road en de floating market. Maar we komen hier uiteindelijk toch nog een keer terug dus dit komt wel goed. Ondanks dat Bangkok een enorm indrukwekkende drukke chaotische maar toch ook mooie stad is doet het gevoelsmatig met mij nog weinig. De tempels, het Grand Palace, de boottochtjes en de echte marktjes van Thailand raken mij wat meer maar de rest is voor mij net alsof je in een redelijk verwesterde wereldstad bent. De mensen zitten hier meer op hun telefoon als bij ons (ja hier kun je jezelf niets bij voorstellen maar dit is), overal hightec reclame borden met geluid erbij en enorm veel elektronica (kan ook niet anders aangezien alles bij ons made in Thailand is). Dit is indrukwekkend om te zien en heel mooi maar ik ben denk ik toch meer toe aan wat Thailand echt te bieden heeft aan cultuur, natuur en waarden en normen. Ik heb nu kennis gemaakt met Bangkok een stad met westerse en Japanse invloeden en hier en daar wat Thaise invloeden. Nu ben ik toe aan wat Thailand zelf te bieden heeft.

Liefs,
Nick en Suzan