Pai en de grensovergang naar Laos
Door: Suzan
Blijf op de hoogte en volg Nick en Suzan
01 Maart 2015 | Laos, Luang Prabang
Sawadee allemaal,
Tijdens dit verslag ben ik begonnen met schrijven vanuit het mooie Pai. Pai een plek waar Nick en ik ons erg thuis voelden en wat we allebei een geweldige plek vonden. We vonden Pai erg op Kanchanaburi lijken maar dan kleiner en nog mooier. Pai ligt in een dal met enorme mooie bergen en natuur om zich heen. De mensen waren super gemoedelijk en we betrapten onszelf erop dat we ons continu met een glimlach of lach door de stad verplaatsten. Iedereen begroette en lachte naar elkaar. Ondanks dat er veel backpackers waren in Pai was het een hele rustige relaxte stad met veel platteland en kleine huisjes. Later in het verslag zijn we vertrokken naar Laos. Hier kregen we een iets minder goede eerste indruk. Maar mogelijk veranderd dit nog als we langer in Laos zijn.
Vrijdag 20 februari zouden we rond 08.00 door een klein busje opgehaald worden bij ons Guesthouse. Dit busje zou ons naar Pai brengen. Nick en ik waren al vroeg uit de veren om nog even snel wat ontbijt te halen bij de 7-eleven. De 7-eleven is een supermarkt die je in heel Thailand ziet en overal te vinden is. Ondanks dat dit kleine winkeltjes zijn verkopen ze hier echt alles. Van eten en drinken tot aan shampoo en plakband. Ook kun je hier magnetronmaaltijden kopen die zij opwarmen, noedels kopen waar zij dan warm water bij doen of verpakte tosti’s kopen die zij dan in een tosti apparaat doen. En zo nog veel meer. Het kan allemaal! Nadat we een klein ontbijtje hadden gehaald stonden we netjes om 08.00 klaar. Uiteindelijk kwam het busje pas rond 09.00 maar dat zijn we hier nu wel gewend. Ik had gehoopt nog even te kunnen slapen in het busje van Chiang Mai naar Pai maar dat was niet echt een optie. We moesten dwars door de bergen heen. Dit betekend kleine zigzaggende steile bochten. Hoe verder we de bergen inreden hoe mooier de natuur werd. We hadden een super uitzicht tijdens de rit en kwamen rond 12.00 in Pai aan. Na 5 minuten lopen waren we bij het Banana Guesthouse. Wat zag dit er leuk uit. Allemaal kleine bungalows omringt met natuur. Onze bungalow stond redelijk vooraan en we hadden een eigen veranda met bankje en stoel. Onze badkamer zat er aan vast maar wanneer je stond te douchen keek je gewoon naar buiten omdat de badkamer open was. Overal zaten kieren en gleuven en onze bungalow was voornamelijk gemaakt van bamboe. Wat was dit leuk zeg! De vrouw waar volgens mij dit Guesthouse van is, was echt super lief. Nadat Nick en ik onze spullen hadden neergezet zijn we meteen vertrokken richting de walking street (hoofdstraat) om een scooter te scoren. Hier in Pai verplaatst bijna iedereen zich door middel van een scooter. We hadden voor 4 dagen 1 scooter gehuurd. Doordat ik vroeger altijd brommer heb gereden zou ik gaan rijden en doordat Nick goed is met kaarten zou hij gaan navigeren. Dus de taken waren weer goed verdeeld. Onze scooter gaat ongeveer 80 km/uur. Dat is even wat anders als in Nederland. We waren meteen de omgeving gaan verkennen. Wat is het mooi om op eigen houtje door de natuur heen te rijden, te stoppen waar je zelf wil en dat je gewoon zelf kunt bepalen waar je naar toe rijd. Een heerlijk gevoel was dit. Onze eerste stop was bij de Pai Canyon. Dit leek op de Grand Canyon maar dan iets minder hoog haha. Wat was het hier mooi zeg. Doordat je een stuk omhoog moest klimmen keek je uit over alle natuur en bergen. We hebben bijna de hele Pai Canyon gelopen. Sommige stukken waren alleen wel erg smal en de afgrond best diep. Dit was wel een beetje spannend maar we hebben het overleefd. In de avond zijn we door de walking street gelopen. Dit was een super gezellig straatje met allerlei kleine eetkraampjes en winkeltjes langs de straat. Je kon hier van alles uitproberen.
Zaterdag 21 februari werden we rond 10.00 wakker na een koude nacht. Het koelt hier in de avond en vooral in de nacht flink af (10 graden). Dit is best raar aangezien het overdag gewoon 35 graden is. We hadden snel wat gegeten en waren op onze scooter gestapt. We waren naar een super groot wit Boeddha beeld gereden wat we in de verte op de berg zagen. Eenmaal boven keek je uit over heel Pai. Daarna zijn we doorgereden naar een waterval. Helaas stond deze waterval droog doordat het hier nu zomer is. Wel was het mooi om te zien hoe het water het gesteente gevormd had. Na de waterval zijn we nog naar de landsplit gereden. Dit was in de tuin van een boer. Zijn land was hier gespleten in stukken van 50 meter lang en 5 meter diep. Dit was indrukwekkend om te zien. Toen we terugliepen wilden Nick en ik wat geld doneren omdat de boer op deze stukken land niets meer kon verbouwen. De vrouw achter het kraampje gaf aan dat ze ons dingen van hun land wilde laten proeven. Dit koste niets en we mochten daarna zelf bepalen of we iets wilden doneren. We kregen uit hun tuin verse papaja, pinda’s, passievrucht, bananen chips met jam, gepofte aardappelen en versgeperst bloemensap. Dit was echt heerlijk. We hadden doordat we dit zo’n leuk gegeven vonden wat extra geld gedoneerd. In de avond hadden we over de walking street gelopen en iets gegeten. Tijdens het avondeten hadden we ons weer verbaasd over die gekke asociale Chinezen. De Chinezen gedragen zich hier een beetje zoals de Russen in Turkije. Iedereen weet dan wel wat ik bedoel denk ik. Alleen hebben de Chinezen ook nog eens hele rare vieze gewoontes. Terwijl we zaten te eten zagen we een vrouw eten uitspugen op de grond. Elke keer als ze iets van haar soep niet lekker vond dan spuugde ze het op de grond. We keken deze vrouw een beetje verontwaardigt aan. Toen ze dit in de gaten had leek ze beledigd. Ze ging ook snel weg. Na het eten hadden we het goede idee om te kijken of we naar de witte Boeddha konden rijden zodat we Pai in het donker zagen. Eenmaal onderweg reden we het laatste stuk in om bij deze Boeddha te komen. Hier is geen verlichting en dit zag er helemaal verlaten uit. Nick en ik kregen beide een akelig angstig onderbuikgevoel en hadden meteen zoiets van omkeren. Dit voelde niet goed. We zagen niets, konden niet zien wat er boven of naast ons was en voelden ons niet veilig. Dus we hadden een dappere poging gedaan maar we zijn blij dat we dit toch niet hebben gedaan.
Zondag 22 februari zijn we rond 11.30 op de scooter gesprongen. We wilden richting de grotten rijden. Na anderhalf uur de berg op rijden kwamen we aan op de hoogste berg in de buurt. Wat een uitzicht! Echter hier kwamen we er ook achter dat de grotten nog een heel eind verder rijden was. Als we hier nog naar toe wilden rijden, de grotten wilden bekijken en weer terug moesten zouden we nooit voor het donker thuis zijn. Nou geloof me op deze bergen wil je zonder verlichting echt niet rijden in het donker. Dus we hadden besloten terug te gaan, gewoon wat langer in Pai te verblijven en overmorgen eerder vanuit Pai te vertrekken richting deze grotten. Onderweg zagen we een bord staan met hotsprings. Naar de hotsprings in Pai wilden we morgen gaan maar deze zijn schijnbaar erg toeristisch. De hotsprings waar we nu naar toe zijn geweest waren dit totaal niet. De weg er naar toe was nog niet eens af waardoor we grote stukken over zand moesten rijden. Dit was nog best een opgave. Eenmaal aangekomen was er een kleine ondiepe plas omringd met natuur. En dit water was lekker warm. Nadat we hier in het water gelegen hadden waren we teruggereden.
Maandag 23 februari wilden we lekker een dagje naar het zwembad. Het zwembad was 5 minuten rijden van ons vandaan. Een super relaxte plek, gezellige mensen, lekkere muziek en heerlijk eten en drinken. We hadden ons hier prima vermaakt. Na het zwemmen hadden we voor aanstaande donderdag de trip naar Laos geboekt. Nadat we dit geboekt hadden wilden Nick en ik de zonsondergang zien. We hadden gehoord dat een mooie plek het Yun Lai Viewpoint was. Eenmaal aangekomen bleek dit vooral mooi te zijn bij zonsopkomst. Dus we hadden gevraagd hoe laat deze zou zijn zodat we dit morgen konden bekijken. In de avond hadden we de lekkerste hamburger en eigen gemaakte friet ooit gegeten bij Burger Queen.
Dinsdag 24 februari ging om 06.00 de wekker. Lange broek, 2 t-shirts over elkaar en een dik vest aan. In het donker en bibberend van de kou op de scooter richting het Yun Lai Viewpoint. Eenmaal aangekomen zag je in de verte boven de bergen een oranje/rode rand. Rond 07.00 zag je de zon opkomen. Eerst een klein randje en daarna helemaal. Jeetje wat was dit mooi. En dan met een super mooi uitzicht over Pai, de natuur en de bergen. Dit was het vroeg opstaan en bibberen helemaal waard. Hierna waren we (voor ons gevoel half onderkoeld) nog even snel een uurtje onder de dekens gaan liggen om op te warmen. Rond 09.00 waren we wat gaan ontbijten en vertrokken we richting de Lod cave. Na een lange scooterrit (51 km) van steile zigzaggende bochten de hoogste berg in Pai op en weer af kwamen we aan bij de Lod Cave. We namen een gids en kochten bij de ingang vissenvoer. Eenmaal aangekomen bij de grot keken we onze ogen uit. Een enorme ingang in een rots met daarboven allemaal natuur. En nee dit was geen grot à la Frankrijk met mooie afgezette paadjes, trappen en verlichting. Nee onze gids had een olielamp vast en dit was het enigste licht wat we hadden in deze enorme grot. De gedachte dat als deze lamp er mee op zou houden we voor geen mogelijkheid meer terug konden had ik maar snel verdrongen. Je ging de grot naar binnen via water. Nick, de gids en ik gingen op een bamboevlot zitten en een man achter op het bamboevlot dreef ons naar binnen. Naast ons zwommen enorme grote zwarte vissen. We lieten ons voer vallen in het water en honderden vissen doken erboven op en spetterde al het water omhoog. Ik weet niet zo goed hoe ik deze grot moet beschrijven maar wat was dit mooi. Echt een natuurwonder. Ik denk dat de foto’s de beste indruk geven maar zelfs deze geven niet het gevoel en de indruk die wij in deze grot kregen. Zo mooi, geluiden van vleermuizen, overal verschillende vormen en druppelgesteentes. Ik heb nog nooit zo’n grote mooie grot gezien. Daarnaast was er niets aan aangepast om er door heen te kunnen. Alleen wat houten trappen waren geplaatst wanneer je naar boven moest. We hebben door de grot gelopen zowel beneden als boven in verschillende ruimtes en daarna moesten we weer verder via het bamboevlot naar het einde. Wanneer de gids naar boven scheen zagen we enorm veel vleermuizen boven ons. We zijn blij dat we er naar toe zijn geweest. Eenmaal weer terug waren we even wat gaan eten en rond 17.30 uur richting de grote witte Boeddha gegaan. Hier wilden we de zonsondergang zien. De zonsondergang was mooi. Zo dit kan ook van onze bucketlist; De zon op zien komen en onder zien gaan op dezelfde dag.
Woensdag 25 februari stond ik op met pijn aan mijn navel. Ik kon niets aan mijn navel zien en wist ook niet wat het was maar had er wel een beetje last van. We hadden vandaag besloten nog lekker een dagje naar het zwembad te gaan. Hier hadden we nog even heerlijk gerelaxt en uitgerust want morgen zouden we richting Laos vertrekken.
Donderdag 26 februari vertrokken we rond 14.00 uur richting Laos. We hadden een pakket genomen waarbij het vervoer naar de grens, een overnachting met ontbijt en de boottrip naar Laos zat inbegrepen. Rond 14.00 uur vertrokken we met een mini busje richting de grens in Thailand. We zouden hier ongeveer rond 23.00 uur aankomen. Tijdens de rit hadden we 2 Amerikanen leren kennen die voor Thailand 3 maanden in India waren geweest. Geweldig om deze verhalen aan te horen en na deze verhalen staat India ook op onze bucketlist. Uiteindelijk werd het een enorm lange rit en kwamen we pas rond 00.30 uur aan. We zijn van Pai terug naar Chiang Mai gereden, door Chiang Rai en zo naar de grens. Als we dit eerder hadden geweten waren we nog wel een nachtje in Chiang Rai gebleven. De reden dat het zo lang had geduurd kwam door onze chauffeur die op de snelweg niet harder dan 80 km/uur wilde rijden terwijl er niemand op de weg was. Nick en ik geven niets om het lange reizen als dit nodig is of file maar zoveel later aankomen doordat een chauffeur niet doorrijd wat waarschijnlijk een benzine kwestie was vroeg veel geduld. Vooral omdat we de volgende dag om 07.00 uur er alweer uit moesten. Eenmaal aangekomen bij het hotel kregen we een kamer toegewezen met een bed zo hard als steen. Ik denk serieus dat de grond nog zachter zou liggen dan dit betonnen ding wat een matras voor moest stellen. Toch ben ik maar niet op de grond gaan liggen aangezien hier kakkerlakken rond liepen. Ondanks dat ik niet wist hoe ik hier moest gaan slapen ben ik toch nog voor een paar uur in slaap gevallen.
Vrijdag 27 februari zaten we rond 07.30 uur aan het ontbijt. Hier kregen we brood met een eitje. Daarna werd uitgelegd welke stappen we moesten ondernemen om de grens over te gaan. We hadden ons uitgecheckt, nog wat Thaise Bath gewisseld voor Laose Kip en waren op een soort vrachtwagen gaan zitten die ons naar de grens zou brengen. Eenmaal bij de grens moesten we ons paspoort en visum laten zien om Thailand uit te mogen. Daarna werd je met een bus naar de grens van Laos gebracht waar we vervolgens weer nieuwe visum papieren moesten invullen. Daarna moest je in een lange rij staan om deze papieren en je paspoort in te leveren om vervolgens te wachten tot je paspoort weer opgehaald kon worden. Dit was trouwens best een grappig gegeven. Iemand achter een loket laat gewoon een willekeurig paspoort zien en dan moet je maar net even op het goede moment door de menigte heen kijken of het jou paspoort is. Dit was best een chaotisch systeem. Eenmaal alle papieren in orde en het betaalde visum in ons paspoort konden we Laos in. Hier werden we opgewacht door een gids die ons naar de slowboat zou brengen. Nu vroeg deze man om een ticket die het toeristenbureau in Pai van ons had gehouden. We gaven aan dat we dit ticket niet hadden teruggekregen maar dat kon niet volgens deze man. Een groot probleem want nu konden we misschien niet mee en moest hij kijken of er dus 2 plekken over zouden blijven in de bus. Nou natuurlijk was dit het geval. Ook bood de man ons slaapplekken aan en vervoer hier naar toe in het plaatsje Pak Beng waar we na 6 uur varen met de boot aan zouden komen. Hij zei dat de kamers in Pak Beng wel konden oplopen tot 80 dollar. Nick en ik hadden geen zin om na de boottrip nog een Guesthouse te zoeken dus besloten met vele anderen dit aanbod te nemen. Met een bus gingen we naar de slowboat. Dit is een houten lage boot met honderden stoeltjes erin. De natuur in Laos is echt super mooi. We vaarden door berggebied heen en overal zie je groen, lokale hutjes en mensen. Tijdens de boottrip kwam ik erachter dat er vocht uit mijn navel kwam. Zoals ik woensdag al zei deed mijn navel pijn. Deze pijn was niet meer weggegaan en ik had er een drukkend gevoel bij mijn blaas bij gekregen. Maar op dit moment zag het er helemaal niet goed uit. Ik maakte me hierdoor wel een beetje zorgen. Vooral omdat we nu in Laos zijn waar nauwelijks Engelssprekende mensen, dokters, goede ziekenhuizen en medicijnen zijn. Bij iets ernstigs word er aangeraden om zo snel mogelijk terug te gaan naar Thailand. Rond 18.00 kwamen we aan in Pak Beng. En ja hoor overal aanbiedingen van Guesthouses en natuurlijk veel goedkoper. De Amerikanen waarmee we gisteren in het busje zaten zei dat ieder land altijd 1 kans krijgt en Laos die nu al verpest heeft. Echt een verschil met Thailand. Je merkt dat ze hier in Laos echt nog overal geld aan willen verdienen zelfs dus op vervelende manieren. Dus we gooiden onze goed vertrouwde soms ook naïviteit weer aan de kant voor ons wantrouwen. Eenmaal aangekomen bij het Guesthouse ging ik op internet opzoeken wat er mogelijk met mijn navel aan de hand kon zijn. Grote fout! Overal werd over mijn klachten gezegd dat ik zo spoedig mogelijk naar een dokter moest gaan omdat dit gevaarlijk kon zijn. Toen sloeg de paniek toe. Er waren geen dokters, we zaten in de middle of nowhere ergens in een klein stadje tussen de bergen en het enigste vervoermiddel wat je daar weg kon krijgen was een boot die er niet meer was. Ik heb mijn ouders gevraagd of ze een dokter in Nederland konden bereiken en mijn klachten konden vertellen. Uiteindelijk had mijn moeder de dokter te pakken gekregen en die zei dat het waarschijnlijk een ontstoken navel was en ik dit met azijn kon schoonhouden (ervan uit gaan dat hier geen andere middelen zijn). Bij koorts of als het lang zou aanhouden moest ik wel een dokter gaan opzoeken. Nick had ook al opgezocht dat je van Luang Prabang (onze eindbestemming) zou kunnen terugvliegen naar Bangkok. Dit gaf mij voldoende gerustheid om door te gaan. In de avond kwamen we erachter dat de Amerikaanse (Beth) een zuster was op de eerste hulp. In de ochtend zou ik eerst aan haar advies gaan vragen. Wel gek hoe kwetsbaar je jezelf in eens voelt als je iets mankeert, je niet weet wat, je ook niet naar een voorziening kan die je dit wel kan vertellen en hoe snel je dan eigenlijk in paniek raakt. Vooral omdat wij dit natuurlijk helemaal niet gewend zijn om zulke slechte voorzieningen te hebben. En wanneer je het dan nodig hebt is het beangstigend om het niet te hebben. Moet je nagaan dat de mensen hier gewoon zo leven en die veel ernstigere dingen tegen komen dan een ontstoken navel.
Zaterdag 28 februari moesten we er alweer rond 07.00 uur uit. Ik had al 3 nachten (door pijn aan mijn navel, slechte bedden en ongerustheid) niet goed geslapen en dit begon me echt op te breken. Nick sliep ook al een paar nachten niet goed. In de ochtend beschreef ik aan Beth mijn klachten en ze wilde er even snel naar kijken. Ze zei dat we er later op de boot wel iets op zouden doen. Aangekomen bij de boot ben ik op de trappen gaan liggen die ons naar de boot brachten. Beth maakte mijn navel schoon waarna ze er een zalfje in smeerde waar antibiotica inzat. Dit zalfje mocht ik houden. Mocht het na een week niet minder worden moet ik alsnog naar de dokter om een antibiotica kuur te halen. Echt super lief van Beth en wel geruststellend dat ik iets heb waar het mogelijk mee over kan gaan. Na ongeveer 8 uur op de boot te zitten kwamen we rond 17.00 uur aan in Luang Prabang. En nee niet in Luang Prabang maar expres 10 km ervoor zodat iedereen nog eens extra geld kon betalen voor een taxi naar Luang Prabang. Dit terwijl de rivier gewoon langs Luang Prabang komt. Ik snap dat iedereen hier zijn geld wil verdienen maar op dit moment waren Nick en ik een beetje klaar met Laos en hun manier van geld aftroggelen. Eenmaal aangekomen in Luang Prabang bleken ook nog eens alle Guesthouses (in verhouding met Thailand) enorm veel voor hun kamers te vragen. Na lang zoeken, enorm gebroken te zijn van het weinig slapen en lange reizen, mijn tas die ik niet goed kon dragen doordat ik hem niet op mijn buik kon vastmaken en mijn buik die pijn deed kon ik wel huilen. Ik was echt op mijn breekpunt. Nick daarentegen was ook helemaal kapot. Op dit moment was het thuis op de bank liggen een aantrekkelijk idee en had ik het even helemaal gehad. Uiteindelijk hadden we besloten voor 1 nacht een kamer te nemen, wat te gaan eten en verder te kijken voor een ander Guesthouse voor morgen. Dit was gelukt en we zouden morgen naar het Central Backpackers Hostel gaan. We zijn daarna lekker gaan douchen en ons bed in gedoken voor hopelijk een goede nachtrust. Ik weet uit ervaring dat alles er in het daglicht, met wat meer energie en een wat rustiger gevoel beter eruit ziet. Dus snel slapen en morgen weer een nieuwe dag.
Tijdens dit verslag ben ik begonnen met schrijven vanuit het mooie Pai. Pai een plek waar Nick en ik ons erg thuis voelden en wat we allebei een geweldige plek vonden. We vonden Pai erg op Kanchanaburi lijken maar dan kleiner en nog mooier. Pai ligt in een dal met enorme mooie bergen en natuur om zich heen. De mensen waren super gemoedelijk en we betrapten onszelf erop dat we ons continu met een glimlach of lach door de stad verplaatsten. Iedereen begroette en lachte naar elkaar. Ondanks dat er veel backpackers waren in Pai was het een hele rustige relaxte stad met veel platteland en kleine huisjes. Later in het verslag zijn we vertrokken naar Laos. Hier kregen we een iets minder goede eerste indruk. Maar mogelijk veranderd dit nog als we langer in Laos zijn.
Vrijdag 20 februari zouden we rond 08.00 door een klein busje opgehaald worden bij ons Guesthouse. Dit busje zou ons naar Pai brengen. Nick en ik waren al vroeg uit de veren om nog even snel wat ontbijt te halen bij de 7-eleven. De 7-eleven is een supermarkt die je in heel Thailand ziet en overal te vinden is. Ondanks dat dit kleine winkeltjes zijn verkopen ze hier echt alles. Van eten en drinken tot aan shampoo en plakband. Ook kun je hier magnetronmaaltijden kopen die zij opwarmen, noedels kopen waar zij dan warm water bij doen of verpakte tosti’s kopen die zij dan in een tosti apparaat doen. En zo nog veel meer. Het kan allemaal! Nadat we een klein ontbijtje hadden gehaald stonden we netjes om 08.00 klaar. Uiteindelijk kwam het busje pas rond 09.00 maar dat zijn we hier nu wel gewend. Ik had gehoopt nog even te kunnen slapen in het busje van Chiang Mai naar Pai maar dat was niet echt een optie. We moesten dwars door de bergen heen. Dit betekend kleine zigzaggende steile bochten. Hoe verder we de bergen inreden hoe mooier de natuur werd. We hadden een super uitzicht tijdens de rit en kwamen rond 12.00 in Pai aan. Na 5 minuten lopen waren we bij het Banana Guesthouse. Wat zag dit er leuk uit. Allemaal kleine bungalows omringt met natuur. Onze bungalow stond redelijk vooraan en we hadden een eigen veranda met bankje en stoel. Onze badkamer zat er aan vast maar wanneer je stond te douchen keek je gewoon naar buiten omdat de badkamer open was. Overal zaten kieren en gleuven en onze bungalow was voornamelijk gemaakt van bamboe. Wat was dit leuk zeg! De vrouw waar volgens mij dit Guesthouse van is, was echt super lief. Nadat Nick en ik onze spullen hadden neergezet zijn we meteen vertrokken richting de walking street (hoofdstraat) om een scooter te scoren. Hier in Pai verplaatst bijna iedereen zich door middel van een scooter. We hadden voor 4 dagen 1 scooter gehuurd. Doordat ik vroeger altijd brommer heb gereden zou ik gaan rijden en doordat Nick goed is met kaarten zou hij gaan navigeren. Dus de taken waren weer goed verdeeld. Onze scooter gaat ongeveer 80 km/uur. Dat is even wat anders als in Nederland. We waren meteen de omgeving gaan verkennen. Wat is het mooi om op eigen houtje door de natuur heen te rijden, te stoppen waar je zelf wil en dat je gewoon zelf kunt bepalen waar je naar toe rijd. Een heerlijk gevoel was dit. Onze eerste stop was bij de Pai Canyon. Dit leek op de Grand Canyon maar dan iets minder hoog haha. Wat was het hier mooi zeg. Doordat je een stuk omhoog moest klimmen keek je uit over alle natuur en bergen. We hebben bijna de hele Pai Canyon gelopen. Sommige stukken waren alleen wel erg smal en de afgrond best diep. Dit was wel een beetje spannend maar we hebben het overleefd. In de avond zijn we door de walking street gelopen. Dit was een super gezellig straatje met allerlei kleine eetkraampjes en winkeltjes langs de straat. Je kon hier van alles uitproberen.
Zaterdag 21 februari werden we rond 10.00 wakker na een koude nacht. Het koelt hier in de avond en vooral in de nacht flink af (10 graden). Dit is best raar aangezien het overdag gewoon 35 graden is. We hadden snel wat gegeten en waren op onze scooter gestapt. We waren naar een super groot wit Boeddha beeld gereden wat we in de verte op de berg zagen. Eenmaal boven keek je uit over heel Pai. Daarna zijn we doorgereden naar een waterval. Helaas stond deze waterval droog doordat het hier nu zomer is. Wel was het mooi om te zien hoe het water het gesteente gevormd had. Na de waterval zijn we nog naar de landsplit gereden. Dit was in de tuin van een boer. Zijn land was hier gespleten in stukken van 50 meter lang en 5 meter diep. Dit was indrukwekkend om te zien. Toen we terugliepen wilden Nick en ik wat geld doneren omdat de boer op deze stukken land niets meer kon verbouwen. De vrouw achter het kraampje gaf aan dat ze ons dingen van hun land wilde laten proeven. Dit koste niets en we mochten daarna zelf bepalen of we iets wilden doneren. We kregen uit hun tuin verse papaja, pinda’s, passievrucht, bananen chips met jam, gepofte aardappelen en versgeperst bloemensap. Dit was echt heerlijk. We hadden doordat we dit zo’n leuk gegeven vonden wat extra geld gedoneerd. In de avond hadden we over de walking street gelopen en iets gegeten. Tijdens het avondeten hadden we ons weer verbaasd over die gekke asociale Chinezen. De Chinezen gedragen zich hier een beetje zoals de Russen in Turkije. Iedereen weet dan wel wat ik bedoel denk ik. Alleen hebben de Chinezen ook nog eens hele rare vieze gewoontes. Terwijl we zaten te eten zagen we een vrouw eten uitspugen op de grond. Elke keer als ze iets van haar soep niet lekker vond dan spuugde ze het op de grond. We keken deze vrouw een beetje verontwaardigt aan. Toen ze dit in de gaten had leek ze beledigd. Ze ging ook snel weg. Na het eten hadden we het goede idee om te kijken of we naar de witte Boeddha konden rijden zodat we Pai in het donker zagen. Eenmaal onderweg reden we het laatste stuk in om bij deze Boeddha te komen. Hier is geen verlichting en dit zag er helemaal verlaten uit. Nick en ik kregen beide een akelig angstig onderbuikgevoel en hadden meteen zoiets van omkeren. Dit voelde niet goed. We zagen niets, konden niet zien wat er boven of naast ons was en voelden ons niet veilig. Dus we hadden een dappere poging gedaan maar we zijn blij dat we dit toch niet hebben gedaan.
Zondag 22 februari zijn we rond 11.30 op de scooter gesprongen. We wilden richting de grotten rijden. Na anderhalf uur de berg op rijden kwamen we aan op de hoogste berg in de buurt. Wat een uitzicht! Echter hier kwamen we er ook achter dat de grotten nog een heel eind verder rijden was. Als we hier nog naar toe wilden rijden, de grotten wilden bekijken en weer terug moesten zouden we nooit voor het donker thuis zijn. Nou geloof me op deze bergen wil je zonder verlichting echt niet rijden in het donker. Dus we hadden besloten terug te gaan, gewoon wat langer in Pai te verblijven en overmorgen eerder vanuit Pai te vertrekken richting deze grotten. Onderweg zagen we een bord staan met hotsprings. Naar de hotsprings in Pai wilden we morgen gaan maar deze zijn schijnbaar erg toeristisch. De hotsprings waar we nu naar toe zijn geweest waren dit totaal niet. De weg er naar toe was nog niet eens af waardoor we grote stukken over zand moesten rijden. Dit was nog best een opgave. Eenmaal aangekomen was er een kleine ondiepe plas omringd met natuur. En dit water was lekker warm. Nadat we hier in het water gelegen hadden waren we teruggereden.
Maandag 23 februari wilden we lekker een dagje naar het zwembad. Het zwembad was 5 minuten rijden van ons vandaan. Een super relaxte plek, gezellige mensen, lekkere muziek en heerlijk eten en drinken. We hadden ons hier prima vermaakt. Na het zwemmen hadden we voor aanstaande donderdag de trip naar Laos geboekt. Nadat we dit geboekt hadden wilden Nick en ik de zonsondergang zien. We hadden gehoord dat een mooie plek het Yun Lai Viewpoint was. Eenmaal aangekomen bleek dit vooral mooi te zijn bij zonsopkomst. Dus we hadden gevraagd hoe laat deze zou zijn zodat we dit morgen konden bekijken. In de avond hadden we de lekkerste hamburger en eigen gemaakte friet ooit gegeten bij Burger Queen.
Dinsdag 24 februari ging om 06.00 de wekker. Lange broek, 2 t-shirts over elkaar en een dik vest aan. In het donker en bibberend van de kou op de scooter richting het Yun Lai Viewpoint. Eenmaal aangekomen zag je in de verte boven de bergen een oranje/rode rand. Rond 07.00 zag je de zon opkomen. Eerst een klein randje en daarna helemaal. Jeetje wat was dit mooi. En dan met een super mooi uitzicht over Pai, de natuur en de bergen. Dit was het vroeg opstaan en bibberen helemaal waard. Hierna waren we (voor ons gevoel half onderkoeld) nog even snel een uurtje onder de dekens gaan liggen om op te warmen. Rond 09.00 waren we wat gaan ontbijten en vertrokken we richting de Lod cave. Na een lange scooterrit (51 km) van steile zigzaggende bochten de hoogste berg in Pai op en weer af kwamen we aan bij de Lod Cave. We namen een gids en kochten bij de ingang vissenvoer. Eenmaal aangekomen bij de grot keken we onze ogen uit. Een enorme ingang in een rots met daarboven allemaal natuur. En nee dit was geen grot à la Frankrijk met mooie afgezette paadjes, trappen en verlichting. Nee onze gids had een olielamp vast en dit was het enigste licht wat we hadden in deze enorme grot. De gedachte dat als deze lamp er mee op zou houden we voor geen mogelijkheid meer terug konden had ik maar snel verdrongen. Je ging de grot naar binnen via water. Nick, de gids en ik gingen op een bamboevlot zitten en een man achter op het bamboevlot dreef ons naar binnen. Naast ons zwommen enorme grote zwarte vissen. We lieten ons voer vallen in het water en honderden vissen doken erboven op en spetterde al het water omhoog. Ik weet niet zo goed hoe ik deze grot moet beschrijven maar wat was dit mooi. Echt een natuurwonder. Ik denk dat de foto’s de beste indruk geven maar zelfs deze geven niet het gevoel en de indruk die wij in deze grot kregen. Zo mooi, geluiden van vleermuizen, overal verschillende vormen en druppelgesteentes. Ik heb nog nooit zo’n grote mooie grot gezien. Daarnaast was er niets aan aangepast om er door heen te kunnen. Alleen wat houten trappen waren geplaatst wanneer je naar boven moest. We hebben door de grot gelopen zowel beneden als boven in verschillende ruimtes en daarna moesten we weer verder via het bamboevlot naar het einde. Wanneer de gids naar boven scheen zagen we enorm veel vleermuizen boven ons. We zijn blij dat we er naar toe zijn geweest. Eenmaal weer terug waren we even wat gaan eten en rond 17.30 uur richting de grote witte Boeddha gegaan. Hier wilden we de zonsondergang zien. De zonsondergang was mooi. Zo dit kan ook van onze bucketlist; De zon op zien komen en onder zien gaan op dezelfde dag.
Woensdag 25 februari stond ik op met pijn aan mijn navel. Ik kon niets aan mijn navel zien en wist ook niet wat het was maar had er wel een beetje last van. We hadden vandaag besloten nog lekker een dagje naar het zwembad te gaan. Hier hadden we nog even heerlijk gerelaxt en uitgerust want morgen zouden we richting Laos vertrekken.
Donderdag 26 februari vertrokken we rond 14.00 uur richting Laos. We hadden een pakket genomen waarbij het vervoer naar de grens, een overnachting met ontbijt en de boottrip naar Laos zat inbegrepen. Rond 14.00 uur vertrokken we met een mini busje richting de grens in Thailand. We zouden hier ongeveer rond 23.00 uur aankomen. Tijdens de rit hadden we 2 Amerikanen leren kennen die voor Thailand 3 maanden in India waren geweest. Geweldig om deze verhalen aan te horen en na deze verhalen staat India ook op onze bucketlist. Uiteindelijk werd het een enorm lange rit en kwamen we pas rond 00.30 uur aan. We zijn van Pai terug naar Chiang Mai gereden, door Chiang Rai en zo naar de grens. Als we dit eerder hadden geweten waren we nog wel een nachtje in Chiang Rai gebleven. De reden dat het zo lang had geduurd kwam door onze chauffeur die op de snelweg niet harder dan 80 km/uur wilde rijden terwijl er niemand op de weg was. Nick en ik geven niets om het lange reizen als dit nodig is of file maar zoveel later aankomen doordat een chauffeur niet doorrijd wat waarschijnlijk een benzine kwestie was vroeg veel geduld. Vooral omdat we de volgende dag om 07.00 uur er alweer uit moesten. Eenmaal aangekomen bij het hotel kregen we een kamer toegewezen met een bed zo hard als steen. Ik denk serieus dat de grond nog zachter zou liggen dan dit betonnen ding wat een matras voor moest stellen. Toch ben ik maar niet op de grond gaan liggen aangezien hier kakkerlakken rond liepen. Ondanks dat ik niet wist hoe ik hier moest gaan slapen ben ik toch nog voor een paar uur in slaap gevallen.
Vrijdag 27 februari zaten we rond 07.30 uur aan het ontbijt. Hier kregen we brood met een eitje. Daarna werd uitgelegd welke stappen we moesten ondernemen om de grens over te gaan. We hadden ons uitgecheckt, nog wat Thaise Bath gewisseld voor Laose Kip en waren op een soort vrachtwagen gaan zitten die ons naar de grens zou brengen. Eenmaal bij de grens moesten we ons paspoort en visum laten zien om Thailand uit te mogen. Daarna werd je met een bus naar de grens van Laos gebracht waar we vervolgens weer nieuwe visum papieren moesten invullen. Daarna moest je in een lange rij staan om deze papieren en je paspoort in te leveren om vervolgens te wachten tot je paspoort weer opgehaald kon worden. Dit was trouwens best een grappig gegeven. Iemand achter een loket laat gewoon een willekeurig paspoort zien en dan moet je maar net even op het goede moment door de menigte heen kijken of het jou paspoort is. Dit was best een chaotisch systeem. Eenmaal alle papieren in orde en het betaalde visum in ons paspoort konden we Laos in. Hier werden we opgewacht door een gids die ons naar de slowboat zou brengen. Nu vroeg deze man om een ticket die het toeristenbureau in Pai van ons had gehouden. We gaven aan dat we dit ticket niet hadden teruggekregen maar dat kon niet volgens deze man. Een groot probleem want nu konden we misschien niet mee en moest hij kijken of er dus 2 plekken over zouden blijven in de bus. Nou natuurlijk was dit het geval. Ook bood de man ons slaapplekken aan en vervoer hier naar toe in het plaatsje Pak Beng waar we na 6 uur varen met de boot aan zouden komen. Hij zei dat de kamers in Pak Beng wel konden oplopen tot 80 dollar. Nick en ik hadden geen zin om na de boottrip nog een Guesthouse te zoeken dus besloten met vele anderen dit aanbod te nemen. Met een bus gingen we naar de slowboat. Dit is een houten lage boot met honderden stoeltjes erin. De natuur in Laos is echt super mooi. We vaarden door berggebied heen en overal zie je groen, lokale hutjes en mensen. Tijdens de boottrip kwam ik erachter dat er vocht uit mijn navel kwam. Zoals ik woensdag al zei deed mijn navel pijn. Deze pijn was niet meer weggegaan en ik had er een drukkend gevoel bij mijn blaas bij gekregen. Maar op dit moment zag het er helemaal niet goed uit. Ik maakte me hierdoor wel een beetje zorgen. Vooral omdat we nu in Laos zijn waar nauwelijks Engelssprekende mensen, dokters, goede ziekenhuizen en medicijnen zijn. Bij iets ernstigs word er aangeraden om zo snel mogelijk terug te gaan naar Thailand. Rond 18.00 kwamen we aan in Pak Beng. En ja hoor overal aanbiedingen van Guesthouses en natuurlijk veel goedkoper. De Amerikanen waarmee we gisteren in het busje zaten zei dat ieder land altijd 1 kans krijgt en Laos die nu al verpest heeft. Echt een verschil met Thailand. Je merkt dat ze hier in Laos echt nog overal geld aan willen verdienen zelfs dus op vervelende manieren. Dus we gooiden onze goed vertrouwde soms ook naïviteit weer aan de kant voor ons wantrouwen. Eenmaal aangekomen bij het Guesthouse ging ik op internet opzoeken wat er mogelijk met mijn navel aan de hand kon zijn. Grote fout! Overal werd over mijn klachten gezegd dat ik zo spoedig mogelijk naar een dokter moest gaan omdat dit gevaarlijk kon zijn. Toen sloeg de paniek toe. Er waren geen dokters, we zaten in de middle of nowhere ergens in een klein stadje tussen de bergen en het enigste vervoermiddel wat je daar weg kon krijgen was een boot die er niet meer was. Ik heb mijn ouders gevraagd of ze een dokter in Nederland konden bereiken en mijn klachten konden vertellen. Uiteindelijk had mijn moeder de dokter te pakken gekregen en die zei dat het waarschijnlijk een ontstoken navel was en ik dit met azijn kon schoonhouden (ervan uit gaan dat hier geen andere middelen zijn). Bij koorts of als het lang zou aanhouden moest ik wel een dokter gaan opzoeken. Nick had ook al opgezocht dat je van Luang Prabang (onze eindbestemming) zou kunnen terugvliegen naar Bangkok. Dit gaf mij voldoende gerustheid om door te gaan. In de avond kwamen we erachter dat de Amerikaanse (Beth) een zuster was op de eerste hulp. In de ochtend zou ik eerst aan haar advies gaan vragen. Wel gek hoe kwetsbaar je jezelf in eens voelt als je iets mankeert, je niet weet wat, je ook niet naar een voorziening kan die je dit wel kan vertellen en hoe snel je dan eigenlijk in paniek raakt. Vooral omdat wij dit natuurlijk helemaal niet gewend zijn om zulke slechte voorzieningen te hebben. En wanneer je het dan nodig hebt is het beangstigend om het niet te hebben. Moet je nagaan dat de mensen hier gewoon zo leven en die veel ernstigere dingen tegen komen dan een ontstoken navel.
Zaterdag 28 februari moesten we er alweer rond 07.00 uur uit. Ik had al 3 nachten (door pijn aan mijn navel, slechte bedden en ongerustheid) niet goed geslapen en dit begon me echt op te breken. Nick sliep ook al een paar nachten niet goed. In de ochtend beschreef ik aan Beth mijn klachten en ze wilde er even snel naar kijken. Ze zei dat we er later op de boot wel iets op zouden doen. Aangekomen bij de boot ben ik op de trappen gaan liggen die ons naar de boot brachten. Beth maakte mijn navel schoon waarna ze er een zalfje in smeerde waar antibiotica inzat. Dit zalfje mocht ik houden. Mocht het na een week niet minder worden moet ik alsnog naar de dokter om een antibiotica kuur te halen. Echt super lief van Beth en wel geruststellend dat ik iets heb waar het mogelijk mee over kan gaan. Na ongeveer 8 uur op de boot te zitten kwamen we rond 17.00 uur aan in Luang Prabang. En nee niet in Luang Prabang maar expres 10 km ervoor zodat iedereen nog eens extra geld kon betalen voor een taxi naar Luang Prabang. Dit terwijl de rivier gewoon langs Luang Prabang komt. Ik snap dat iedereen hier zijn geld wil verdienen maar op dit moment waren Nick en ik een beetje klaar met Laos en hun manier van geld aftroggelen. Eenmaal aangekomen in Luang Prabang bleken ook nog eens alle Guesthouses (in verhouding met Thailand) enorm veel voor hun kamers te vragen. Na lang zoeken, enorm gebroken te zijn van het weinig slapen en lange reizen, mijn tas die ik niet goed kon dragen doordat ik hem niet op mijn buik kon vastmaken en mijn buik die pijn deed kon ik wel huilen. Ik was echt op mijn breekpunt. Nick daarentegen was ook helemaal kapot. Op dit moment was het thuis op de bank liggen een aantrekkelijk idee en had ik het even helemaal gehad. Uiteindelijk hadden we besloten voor 1 nacht een kamer te nemen, wat te gaan eten en verder te kijken voor een ander Guesthouse voor morgen. Dit was gelukt en we zouden morgen naar het Central Backpackers Hostel gaan. We zijn daarna lekker gaan douchen en ons bed in gedoken voor hopelijk een goede nachtrust. Ik weet uit ervaring dat alles er in het daglicht, met wat meer energie en een wat rustiger gevoel beter eruit ziet. Dus snel slapen en morgen weer een nieuwe dag.
-
01 Maart 2015 - 16:46
Aniek:
Hay lieve mensjes,
Wat een verhaal weer... Wat vervelend dat de dingen de afgelopen dagen tegen zitten! Ik kan me voorstellen dat het echt niet relaxt is als je navel zo'n zeer doet en je inderdaad van die horrorverhalen leest op het internet... Maar het internet is echt niet betrouwbaar!! En best logisch dat je dan in paniek raakt hoor. Denk dat ik hetzelfde zou hebben gedaan.
Maar wel echt super lief dat Beth ernaar heeft gekeken en je dat zalfje heeft gegeven. Ik hoop dat het je ondertussen al iets heeft geholpen. Als het niet weg gaat zou ik ook gewoon een antibiotica kuur halen, dat kan daar toch wel? En als je er geen koorts bij krijgt of andere symptomen dan gaat het waarschijnlijk vanzelf weer gewoon weg. Hoop voor je dat het in ieder geval snel over is.
En, probeer toch te genieten van jullie tijd in Laos!!! Misschien zijn jullie toevallig net de verkeerde mensen tegen gekomen, even alle pech op één moment. Staat er niets in jullie Lonely Planet over goede, betrouwbare en goedkope plekjes daar?
Ach joh, je moet alles een keer meemaken... Alles gebeurt met een reden, waarschijnlijk komt er nog een moment in jullie reis waar jullie de vervelende dingen die je nu hebt meegemaakt goed kan gebruiken voor iets anders. Komt allemaal goed!!!
Dikke kus & knuffel van een meisje die toevallig wel lekker languit op de bank ligt in haar onesie, maar wel heel graag met jullie wil ruilen hoor!!!
XXXXXX
-
01 Maart 2015 - 17:29
Wilmie:
Met Laos komt er voor mij een einde aan de bekende plaatsen en dingen. Ik vond het erg leuk om op deze manier alles weer een beetje opnieuw te beleven. Ik blijf jullie natuurlijk wel volgen.
Suzan beterschap met je navel en hopelijk wordt Laos toch wel leuker. -
01 Maart 2015 - 18:50
Aimy:
Mooi verhaal weer! Wel balen zeg, van je navel.. Hopelijk gaat het snel over! Laos wordt wel leuker hoor, kong lo village + kong lo cave is gaaf en luang prabang is leuker dan je nu zal denken!! Voor tips voor fijne overnachting, vraag maar ff! Wij hadden een heerlijk guesthouse met een perfect bed, airco, internet en tv. Even uitrusten en dan weer door!
Succes en vooral veel plezier nog! Xx -
01 Maart 2015 - 19:03
Christien:
Wat een avonturen weer! Mooie dingen en tegenslagen en daarmee moeten dealen.
Gelukkig zijn jullie samen en inventief en zien jullie genoeg escapes als het zou moeten.
Hoop dat het met je navel goed gaat Suzan, dat is wel even heel heftig om mee te maken in een mooi maar onderontwikkeld gebied. Kan me goed voorstellen dat de paniek je dan bekruipt.
Zorg goed voor jezelf en voor elkaar! Daar heb ik alle vertrouwen in!
Liefs xxx
-
01 Maart 2015 - 20:03
Puck:
Hey lieverds, jeetje wel eventjes goed spannend zeg! Hoop dat het meevalt en dat je je snel weer helemaal top voelt en voor de volle 100% kan genieten van de fantastische ervaringen die jullie opdoen. Veel liefs van Tim en mij ❤ -
01 Maart 2015 - 22:19
Marian:
Hoi lieverds,
Wat een belevenissen en ervaringen rijker. De mooie zonsopgang en spannende grotten met een olielamp is weer heel bijzonder. Fijn dat jullie dit allemaal samen meemaken. Zorg ook voor voldoende rust op zijn tijd want jullie hebben in nog geen maand al zoveel ondernomen en gezien. Vervelend dat de start in Laos tegenvalt. Hopelijk wordt dit beter nadat jullie meer uitgerust zijn van deze vermoeiende reis en ook is het te hopen dat Suzan haar navel snel beter wordt. Ook dit geeft natuurlijk een vervelend gevoel. Wel fijn dat jullie onderweg lieve en behulpzame medereizigers tegenkomen. Ik hoop op een fijne tijd in Laos voor jullie.
Dikke kus XXX mama -
01 Maart 2015 - 23:17
Judith:
weer hele mooie prachtige verhalen. Wat een ervaringen doen jullie op! Echt geweldig. Geniet er vollop van. Hopelijk gaat het snel beter met Suzan! Veel plezier nog geniet van alles en doe voorzichtig.... X van (t) Judith -
02 Maart 2015 - 10:48
Lukas:
Hey Luitjes,
Doe toch eens efkes een beetje rustig aan. Jullie vliegen of brommeren of lopen of varen of taxien van hot naar her en van her naar hot. Natuurlijk prachtig allemaal wat jullie beleven, zien en mee maken. In één woord fantastisch. Heb op Google Maps gekeken hoe jullie van Thailand naar Laos gereisd zijn, mensen kinderen wat een natuur, zoooo mooi! En met het "buukske" komt het wel goed met een beetje rust, een paar keer goed slapen en je lekker laten verwennen door Nick. Ontbijtje op bed of een lekkere massage ;-). Nick maak je niet al te druk hé, komt wel goed, ook weer niet te veel verwennen. Je WhatsAppt net dat het gelukkig al iets beter gaat. Fijn.!
In Laos zijn jullie misschien in eerste instantie de verkeerde mensen tegen gekomen, wat Aniek ook schrijft.
Gewoon een keer pech gehad. Positief blijven denken, zeg ik altijd, dan komt het goede van zelf toch? Wel op blijven letten natuurlijk. En voorzichtig op die brommerkens rijden hé!!
Ach die mensen daar mogen toch wel een beetje geld verdienen. Ik begrijp wel dat de manier waarop, jullie niet bevalt.
Alles is daar zo mooi, dat je de negatieve ervaringen naast jullie neer moet proberen te leggen en gewoon weer verder gaan. Elke dag is een nieuwe dag, met nieuwe kansen en uitdagingen.
Geniet van alles wat jullie de komende tijd weer gaan zien, mee maken en beleven.
Hele dikke X, Papa.
-
02 Maart 2015 - 14:13
Marieke Kranenbroek:
Wat een avontuur! Laos is voor mij nog onbekend terrein. Ik hoop dat het snel een betere indruk achter laat bij jullie! Rust goed uit en beterschap! -
02 Maart 2015 - 15:17
Oma Ida Opa Kees:
Wij genieten van de mooie verhalen en wat jullie allemaal meemaken. Jullie krijgen wel heel veel respons hierop van vrienden en kennissen zodat je toch nog beseft dat er ook nog ergens een klein land op de wereld is dat Nederland heet. Bij terugkomst (pas over 5 maanden hoor) zal je weer moeten wen-
nen. Wij zijn beiden flink verkouden en zouden ook wel een paar daagjes in een warm land willen zijn maar dat is niet meer voor ons weggelegd. Dus geniet maar in de jonge jaren en houdt later de fijne herrinneringen vast. Wij wensen jullie nog heel veel mooie natuur toe en goed weer.
Heel veel groeten Oma Ida opa Kees -
03 Maart 2015 - 17:18
Ellie:
Hoi Nick en Suzan. Na al meerdere malen geprobeerd te hebben een reactie te plaatsen,hoop ik dat het deze keer wel lukt. Wat geweldig goed kun jij schrijven Suzan. Lijkt net of ik in een film belandt en het zelf meemaak. Geweldig. Ben blij dat het beter gaat met je navel. Gelukkig maar vanuit hier kunnnen we ook niet zoveel doen. Nick ja je haren moeten toch echt geknipt worden. De lotto nog niet gewonnen dus ik kan niet even op en neer komen om je te knippen haha. Als je een kapper hebt gevonden laat dan ook wat van je baard halen anders groeit hij door tot op je knie hihi.
Nick hoe is het nu met je teen. Helemaal beter denk ik. Het volgende jullie zijn net 4 weken weg maar jullie rennen er over heen of jullie al weer bijna naar huis moeten. HALLO jullie hebbben nog vier en halve maand. Neem tussendoor ook rust anders als jullie zo doorgaan liggen jullie dadelijk plat omdat je oververmoeid bent. Take 't easy tijd zat jullie hebben VAKANTIE. Geniet heb nog veel plezier maar geniet en rustig aan. Tot hoorens dikke XXXXXXX
mama -
03 Maart 2015 - 17:19
Ellie:
Yeah hij doet het weer haha XXXXX -
03 Maart 2015 - 18:38
Wendy Bertrams:
Hoi Nick en Suzan,
de 7 eleven, ook onze lievelingswinkel, met het bekende belletje als je de ijskoude winkel binnen stapt!
Luang Prabang moet wel heel mooi zijn, dus ben benieuwd naar het volgende verhaal. Ik wil jullie niet opjagen hoor......
Ik ben het wel met mama eens, neem ook eens rust, jullie hebben tijd genoeg.
Groetjes en beterschap voor de navel!
-
03 Maart 2015 - 22:30
Vincent:
Klinkt allemaal erg mooi, ook de vorige verslagen. Hopen inderdaad dat het met je navel de goede kant op(blijft) gaan. Verder zie ik wel weer fotos verschijnen op fb. Veel plezier nog en geniet ze samen.
Gr Vincent -
03 Maart 2015 - 23:21
Marcel:
Hallo luitjes,
Wat een belevenissen weer, het lijkt net alsof je er zelf bij bent als je het leest. Dan nog de foto's op whats app en facebook, in een woord prachtig. Ja op dit moment is de carnaval voorbij, is Chica en Kira alweer 2 jaar geworden, heeft ajax van pisvee gewonnen, heeft Heijen 1 van DEV gewonnen en is het gat 10 punten, mist papa jullie nog steeds, is er al 4x uitbetaald van de 23x (schiet niet op) en heeft Kelly goed nieuws (krijgen jullie nog te horen). Verder is het hier rustig, opgeruimde slaapkamers, weinig was, eten over, stil en nogmaals veel te rustig.
Veel plezier nog en vooral genieten.
gr. Pap xxx -
04 Maart 2015 - 14:48
Oma En Opa Heijen:
Heej Kanjers
Ja net als iedereen zegt,jullie gaan zo snel,straks ben je met Pasen al terug ,dat is toch niet de bedoeling,ha ha .We hebben prachtige foto,s gezien van jullie,het is daar wel super zeg maar als ik dan lees van de afgronden en dat het er zo donker is s,avonds best eng.
Het is geweldig om jullie zo te volgen ,lief van je tel. vanmorgen voor onze verjaardagen.
Beterschap voor Suzan hopelijk heeft ze niet te veel pijn.
Heel veel plezier en doe voorzichtig en rustig aan.
Dikke knuffel Oma Opa Doei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
