Ayutthaya en Chiang Mai

Sawadee (hallo) allemaal,

Khop khun kha (bedankt) voor jullie lieve en leuke reacties. We blijven het leuk vinden om ze te lezen.

Woensdag 11 februari zijn we rond 10.00 uur met de lokale bus van Kanchanaburi naar Subhanburi gegaan. Dit duurde ongeveer 2 uur. Daarna werden we met 10 anderen en meerdere backpacks in een klein busje gestopt richting Ayutthaya. Dit was even heel krap en warm maar gelukkig duurde het maar een uurtje. Eenmaal aangekomen in Ayutthaya moesten we weer opzoek naar een slaapplek. We gingen weer van onze Lonely Planet uit en gingen naar het straatje waar de meeste Guesthouses zaten zodat we de meeste kans hadden op een slaapplek. We wilden een taxi hier naar toe pakken maar toen we aanwezen waar we naar toe moesten begon de taxichauffeur te lachen en zei hij dat het aan de overkant van de straat was. Overigens deze taxi’s zijn een mix van de tuktuk’s van Bangkok en de vrachtwagentjes van Kanchanaburi. Nick en ik blijven ons verbazen over de verschillende vervoermiddelen hier. Echt geweldig! Aangekomen in de straat van verschillende Guesthouses werd bij de eerste aangegeven dat hij vol was. Toen vond ik het toch wel spannend en was ik even bang dat het dit keer wat moeilijker ging worden. Maar dit was niet het geval. We liepen het Guesthouse Good Luck binnen en we kregen meteen de keuze uit 2 prima kamers. Helaas zonder airco maar wel met een ventilator. We hebben onze spullen neergelegd, de kaart erbij gepakt en zijn meteen vertrokken richting de Floating Market. Dit is een markt op het water. Niet een markt waar je per se met een bootje doorheen moet maar wel heel leuk. Hier werden de gekste dingen verkocht. Nick en ik vinden het grappig dat we eigenlijk alleen maar eten zien en ruiken wat we niet kennen. Sommige dingen willen we ook niet kennen nadat we het gezien of geroken hebben maar grappig is het wel. We hadden bij een kraampje gebakken kokosnoot en iets wat cake voor moest stellen gehaald. Nou dit modderachtig uitziende cakeje smaakte op zich goed maar door het uiterlijk nam ik maar een klein hapje. Toch wel erg psychisch he. Dat wij vinden dat voedsel er voor ons bepaald moet uitzien willen wij het lekker vinden. Vandaar natuurlijk bij ons al die kleurstoffen en weet ik wat nog meer in ons eten. Het gebakken kokosding vonden we best lekker. Na de Floating Market zijn we naar het treinstation gegaan omdat we een kaartje voor de nachttrein naar Chiang Mai wilden voor morgen. Eenmaal daar was alles volgeboekt. Zowel voor morgennacht als de nacht erop. Alleen nog zitplaatsen waren over. Dit is best een lange zit van 23.30 – 13.15. Daarnaast is er in Ayutthaya niet voldoende te beleven om hier 3 nachten te verblijven. Ik was hierdoor even bloed chagrijnig. Ik was eindelijk blij dat ik van die enorm lange rot vlucht af was van het vliegtuig moest ik na iets meer als een week weer 13 uur gaan zitten in een kleine ruimte. Gelukkig kon Nick, ondanks dat hij ook baalde, zijn hoofd koel houden en mij er van overtuigen er gewoon het beste van te maken. Geloof me ik heb dit soms echt even nodig want kan er best lang in blijven hangen haha. Na het treinstation zijn we naar een tempel gegaan met een enorm grote gouden Boeddha. Mijn chagrijnigheid vergat ik hier snel weer. Het was echt heel mooi! We konden net een soort van ritueel meemaken waar iedereen een soort van doek gaf aan een man die dit vervolgens naar de Boeddha gooide. Deze doeken werden vastgemaakt aan een touw en om de Boeddha heen gehesen. Daarna werden de doeken naar beneden gegooid en trokken de mensen deze stroken van doeken over zich heen waarna een gebed volgde. Na deze Boeddha zijn we een hapje gaan eten en lekker vroeg ons bedje ingedoken.

Donderdag 12 februari hadden we een beetje uitgeslapen omdat we rond 11.30 uit onze kamer moesten en pas rond 23.30 de nachttrein hadden. Gelukkig mochten we van ons Guesthouse (wat echt een hele lieve vrouw was) onze backpacks achter de balie zetten. Ook mochten we van haar voor ons vertrek nog even douchen. Dit was heel fijn aangezien Ayutthaya een enorm warme plek is, je shirt bij de kleinste beweging doorweekt is en we toch nog de hele nacht moesten zitten. Nick en ik hadden ondanks dit warme weer een fiets gehuurd en hadden besloten samen langs alle oude tempels te gaan fietsen. Fietsend door Ayutthaya heen was een leuke ervaring. Vooral dat ik meerdere keren getoeter kreeg omdat ik gewoon tegen het verkeer in reed (je moet hier links rijden).Dan hoorde ik Nick weer achter me schreeuwen: “Suzan je rijd aan de verkeerde kant”. Ongeveer na 10 minuten, 5x getoeter en 2 afslagen had ik het wel door. Ondanks dat het erg warm was om te fietsen was het kleine briesje wel fijn. We begonnen bij een enorm groot park. Ayutthaya was 400 jaar geleden de hoofdstad van Thailand. Alleen door de vele oorlogen hier is er weinig van de tempels overgelaten. De tempels hier kun je dan ook eerder ruines noemen. Veel afgebrokkeld gesteente, alles in baksteen, geen goud of sierlijke gebouwen en van alle Boeddha’s zijn volgens mij de hoofden afgehakt. Dit omdat de lichamen nog een beetje intact zijn maar nergens een hoofd te vinden is. Behalve in een oude boom. Deze boom is gaan groeien en heeft tussen zijn wortels een stenen Boeddha hoofd meegenomen. Dit was mooi om te zien. Voor de rest moet ik eerlijk toegeven dat ik het enorm warm had, de tempels me daardoor een beetje gestolen konden worden en ik meer zoiets had van: “Zo die hebben we gezien (globaal) en nu weer door”. Hierna kwamen we bij een mooi versierd gebouw waar ook een enorm grote gouden Boeddha binnen stond. Dit was wel mooi. Daarna zijn we een heel eind gefietst naar de laatste tempel. Nick en ik vonden deze persoonlijk de mooiste. Het leek een beetje op de tempel/ruïne van de tekenfilm Jungle boek waar die apen in wonen. Dus we waren ondanks de warmte blij dat we hier naar toe waren gefietst. Alleen toen moesten we nog terug. Wat een terugrit. Mijn kont deed zeer van het harde zadel en mijn lichaam wilde niet meer door de warmte. Ik vond dat hele fietsen in 1x niet meer een goed idee en wilde naar een ruimte met airco haha. Uiteindelijk zijn we naar de KFC gegaan om af te koelen. Hierna hebben we in ons Guesthouse, om de tijd te doden, wat spelletjes gespeeld en wat gelezen. Rond 19.00 uur zijn we gaan douchen en rond 20.30 uur vertrokken we richting station. Eenmaal op station bleek de trein van 21.00 uur een uur vertraging te hebben. Nick zag de man van gisteren zitten en vroeg aan mij of ik wilde vragen of er wat gecanceld was. Misschien was er toch nog een slaapplek over. Ik liep naar de man toe en vroeg of hij wist of er wat gecanceld was. De man zei geef me je ticket. Ik ging bij Nick mijn ticket halen en zei tegen Nick dat hij mij volgens mij niet begreep. Hij liep met mijn ticket weg en ik riep hem nog achterna dat ik niet mijn ticket gecanceld wilde hebben. Hij vroeg of ik bij zijn computer wilde komen kijken en ja hoor er waren slaapplekken gecanceld. Ik rende enorm enthousiast op Nick af en zei dat er slaapplekken gecanceld waren. Nick was ook blij. En eenmaal tijdens de boeking kwamen we erachter dat ze ook nog eens voor de vertraagde trein waren. Oftewel nog eerder! Ik was zo blij! De man moest lachen omdat we hem duizend maal bedankten en zo vrolijk waren. De trein was 2 uur later dan hij moest zijn en kwam uiteindelijk om 23.10 aan. Dit maakte ons niets uit want wij moesten sowieso tot 23.30 of langer wachten en nu hadden we slaapplekken. In de trein hebben we een upper bed en een lower bed (boven en beneden). Nick sliep beneden en ik boven. Tegenover ons zat een Thais stel. Erg knus en gezellig allemaal en vele malen beter als zitplaatsen. Wat een geluk hebben we toch weer. Dit komt vast door mijn reisboeddha, geluksmuntje en geluksengeltje wat ik allemaal gehad heb en bij me draag haha. En natuurlijk door Nick met zijn goede ideeën.

Vrijdag 13 februari heb ik na verbazing enorm lekker geslapen in de trein en werd ik om 08.30 wakker. Over 2 uurtjes zouden we al ongeveer aankomen in Chiang Mai. Hoe relaxed is dat om zo een lange reis mee te maken, slapend. Op het station zagen we Mandy lopen. Een meisje die we tegen waren gekomen in de bus op de terugreis van de Erawan Falls in Kanchanaburi. We hebben een taxi gedeeld en zijn richting ons Guesthouse gegaan. Ons Guesthouse heet V.I.P. Guesthouse en is prima. Mooie kamer, aircondition (iets wat we gemist hadden in het hete Ayutthaya) en een douche met warm en koud water. Helemaal happy dus! Nick en ik hebben op ons gemakje op de kamer gekeken wat er allemaal te doen is in Chiang Mai en hadden besloten naar een paar tempels te gaan en het olifanten centrum alvast te reserveren. Chiang Mai is na Bangkok de grootste stad in Thailand maar ik vind het totaal niet vergelijkbaar met Bangkok. In deze stad kan ik leven. Ik vind het hier veel rustiger en niet zoveel hoogbouw als in Bangkok. Ik voel me hier best thuis. Nick (ook wel onze navigatie) en ik hadden na even zoeken the office van het Baanchang Elephant Park gevonden. Nick en ik wilden met deze organisatie enorm graag naar de olifanten. Dit omdat dit olifanten centrum olifanten over koopt van mensen die er niet goed voor zorgen. In dit centrum worden ze goed verzorgd en wanneer je op ze gaat rijden word er geen stoeltje gebruikt (dit is hetgeen wat enorm zeer doet bij olifanten en waarmee ze hun heupen kunnen breken). We hebben daardoor ook iets meer moeten betalen maar liever dit dan naar een organisatie gaan die niet goed voor hun olifanten zorgt. Dat zou ik namelijk nooit willen. Daarna hebben we wat tempels bezocht en zijn we in de avond naar de Night Bazaar gegaan. Dit is een enorm grote markt. Een aantal straten staan (op de stoep) vol met kleine kraampjes. Dit is een leuk gezicht. Zowel spullen als eten word hier verkocht. Na de Night Bazaar zijn we naar een gogo bar gegaan. Hier hebben we een drankje gedaan. Ik vind het zo bijzonder om te zien dat sommige mannen hier zo op een vrouw lijken (ladyboy). Een paar wilden er met Nick op de foto en vonden Nick helemaal geweldig. Wanneer ze mij zagen zitten wilden ze hun excuses aanbieden. Ik zei tegen ze dat dit niet nodig was omdat Nick vrijgezel was. Dit vond Nick niet zo leuk want nu vonden ze Nick nog geweldiger. Ik heb me helemaal kapot gelachen.

Zaterdag 14 februari werden we rond 08.30 opgehaald voor het Baanchang Elephant Park. In dit park zouden we leren om een echte Mahout trainer te worden. Eenmaal aangekomen kregen we allemaal een blauwe broek en shirt aan. Als eerste gingen we de olifanten voeren. De olifanten kregen als snack bananen en suikerriet. We konden bananen geven wat ze pakten met hun slurf maar als we naar ze toe liepen met onze handen omhoog en “bon” riepen dan konden we het in hun mond leggen. Bij de olifanten vond ik het erg bijzonder. Ik had niet gedacht dat ze zo ruw aan zouden voelen en dat hun slurf een beetje nat is. Het zelf in hun mond doen was nog een hele opgave en wel een beetje spannend. Toch zie je alleen een tong want hun tanden zitten dieper in hun mond. Ik vond dit echt heel gaaf om mee te mogen maken. Ook was er een blinde olifant. Deze olifant was al 60 jaar oud. Ik vond deze olifant super schattig vooral omdat het eten in zijn mond gelegd moest worden omdat hij niet kon zien waar hij met zijn slurf eten kon pakken. Er was ook een olifant die ons kusjes in onze nek gaf met zijn slurf. Dit was een raar kietelend en nat gevoel. Na het eten kregen we eerst uitleg over wat de organisatie allemaal voor de olifanten betekend. Dit was echt goed om te horen. Ze geven de olifanten goede verzorging, voldoende eten en proberen zoveel mogelijk andere olifanten te redden. Echter een kleine olifant redden kost ze al 600.000 bath (ongeveer 16.000 euro). Nick en ik vroegen ons wel af waarom de olifanten tijdens het voeren aan een ketting zaten. Dit was voor onze veiligheid maar ook voor die van de olifanten zelf. Ondanks dat de olifanten gered worden zijn ze niet altijd even lief voor elkaar omdat ze niet zelf gekozen hebben om bij elkaar te zijn. Om gevechten tussen de olifanten te voorkomen zitten ze soms vast. Wanneer ze los willen hoeven ze dit maar aan te geven bij de verzorger. Dit doen ze door te schuiven met hun voet over de grond. Wanneer de olifant dit doet gaat de verzorger met ze wandelen of badderen (dit hebben wij zelf gezien). Na de uitleg moesten we wat woorden leren. Woorden zoals Pai (lopen), How (stop) en Kwik (draaien). Daarna kwamen er 2 olifanten aan en mochten we oefenen. Ik klom op zijn nek en moest zijn hoofd vastpakken en toen ging hij staan. In de nek zit je recht achter de oren. Ik vond dit toch wel even eng. Je zit in 1x erg hoog en ik had toch wel moeite om mijn balans te vinden. Vooral toen de olifant een klein rondje ging lopen. Nick leek iets beter zijn balans te vinden maar zat ook op een iets grotere olifant. Nadat iedereen een keer geoefend had kregen we lunch.
Na de lunch gingen we een stuk op de olifanten rijden. Nick en ik kregen de allergrootste van allemaal. Ik zat op zijn rug en Nick op zijn nek. Hoe gaaf! Ik besefte het onderweg pas dat we gewoon op een olifant reden. Onze olifant was een vrouwtje en 40 jaar oud. Op haar voorhoofd zag je littekens van vroeger. Onze olifant was 8 jaar geleden gered en moest vroeger zware dingen tillen en wanneer ze niet meer kon werd ze geslagen. Wat een stomme mensen. Ik wil deze mensen echt persoonlijk zelf wel eens een harde klap met een metalen buis op hun hoofd geven. Misschien krijgen ze dan nog een klein beetje verstand terug. Na ons rondje gingen de verzorgers met de olifanten badderen om af te koelen. Daarna mochten we nog een keer hetzelfde rondje lopen. Toen ging ik op haar nek en Nick op haar rug. Je voelt de oren tegen je benen aan klapperen wanneer je op de nek zit. Olifanten lopen heel rustig en ik vind ze echt lief. Wat een bijzonder ervaring rijker! Kriebeltjes in mijn buik als ik er aan terug denk. Na het wandelen mochten we met ze het water in om water over ze heen te gooien en ze te wassen met een borsteltje. Echter de modder, het vieze water en alle olifanten drollen was voor ons iets minder aangenaam om in te staan maar om de olifant te mogen wassen was leuk. Na het opfrissen reden we weer terug naar ons Guesthouse. In de avond zijn we iets luxer bij een Italiaan gaan eten (omdat het Valentijn was waar we niet aan doen maar een smoesje zochten voor een lekkere pizza). Tijdens het eten werd er vuurwerk afgestoken in de lucht. Nick gaf aan dat hij dit speciaal voor mij besteld had haha. Later vroeg Nick aan de ober waarvoor dit werkelijk was en de ober zei dat ze dit deden voor Valentijn. Nou toch nog een romantische olifant rijdende Valentijn gehad.

Zondag 15 februari hadden we bedacht te gaan zwemmen. We hadden gehoord dat er in de buurt een relaxed zwembad was. Hier hebben we lekker een dagje vertoefd. Tijdens het zwemmen was er een meisje die hier al een paar jaar woont (grenzeloos verliefd verhaal). Zij wist een goede sushi tent te vinden. We zijn met Mandy, haar en haar vriend heerlijke sushi gaan eten. Het was onbeperkt eten en drinken voor maar 12 euro. En dit is voor Thaise begrippen erg duur. In vergelijking met Shintori in Den Bosch zou ik elke week sushi gaan eten in Nederland als dit de prijs was. Na de sushi zijn Nick en ik over de Sunday market gelopen. Dit is een enorme market met wel duizenden mensen. Vooral echte Aziatische hebben dingetjes verkopen ze hier. Ik heb een leuk armbandje met olifantjes gekocht. Ook zag ik op deze drukke markt Saskia en haar vriend lopen. Saskia zat vroeger bij mij op de middelbare school en we wisten van elkaar dat we in Thailand waren maar niet waar wie was. En dan kom je elkaar tegen op zo’n drukke markt. Na de markt hebben we ons opgefrist en zijn we met Mandy gaan stappen bij de Yellow bar. Nick en ik hebben ons helemaal kapot gelachen. Iedereen heeft zijn eigen dansstijl zowel de Amerikanen, Canadezen, Chinezen ect. Nick en ik vonden sommige manieren van dansen, vanuit ons oogpunt, hilarisch.

Maandag 16 februari hadden we besloten om een massage te laten nemen in de vrouwengevangenis. Dit werd gedaan door gevangen die binnenkort vrij zouden komen en die zo een vak konden leren en al wat geld bij elkaar konden verzamelen. Zolang ze niet mijn nek zouden breken vond ik dit wel een interessant idee. Eenmaal aangekomen bleek dit een enorme toeristentrekpleister te zijn waardoor we hier maar niet naar toe zijn gegaan. Ook kon je niet de gevangenis zien (wat ik graag had gewild). Doordat we ons nu toch hadden verheugd op een massage hebben we die ergens anders genomen. Na de massage zijn we met een taxi naar de Wat Phrathat Doi Suthep gegaan. Dit is een tempel helemaal boven op een berg. We hadden gehoord dat je rond 18.00 daar moest zijn omdat de zon dan onderging en de monniken die daar wonen dan gaan bidden. Eenmaal boven met de taxi moesten we zelf nog heel veel trappen omhoog. Uiteindelijk keek je vanuit deze tempel uit over heel Chiang Mai. Het was wel al een beetje schemerig maar door de smog die je boven de stad zag hangen zou je denk ik met veel daglicht net zo weinig zien als met minder. Rond 18.00 hoorde je door de tempel een klokkenbel luiden. Alle monniken (zowel ouderen als jonge kinderen gekleed in een oranje gewaad) verzamelden op een punt en begonnen te bidden. Dit was interessant en mooi om te zien. Na de tempel zijn we lekker ons bedje ingedoken.

Dinsdag 17 februari werden we rond 09.30 opgehaald om te gaan ziplinen. Dit bij de organisatie Dragon flight. Vraag me niet waarom ik dit wilde gaan doen want ik heb enorme hoogtevrees. Doordat Nick dit graag wilde gaan doen, ik toch een klein beetje nieuwsgierig was en dit waarschijnlijk super mooi zou zijn had ik de knoop doorgehakt en besloten om dit te gaan doen. Ziplinen is door de jungle (tropisch regenklimaat) van boom naar boom door middel van een kabel naar de andere kant. Dit is dus een soort kabelbaan alleen dan hang je met een tuigje eraan. De weg er naar toe was al zo mooi. Ik zou willen dat we zo’n mooie natuur hadden in Nederland. Je ziet overal waar je kijkt groen, duizenden jaren oude grote bomen en alles groeit zoals het wil groeien. Ik vind dit echt heel mooi. De geur van het regenwoud en de natuurgeluiden die je hoort maken het helemaal af. Nick zag onderweg een enorm grote slang over de weg wegschieten. Toen we aangekomen waren bij Dragon flight kregen we meteen lunch. We zaten in een groep met alleen maar Chinezen. Mogelijk zijn die vanwege Chinees New Year hier nu op vakantie. Wat een bijzonder volk is dit zeg. Ook een erg egoïstisch volk. Nick en ik hebben hier echt veel om moeten lachen. Ook gaan deze mensen volgens mij op de wc bril staan. Dit omdat ze zelf staan wc’s hebben. Iedere keer nadat zo’n chinees naar de wc was gegaan waren er voetafdrukken op de bril te zien haha. Na de lunch kregen we een tuigje aan. We werden met een busje afgezet bij het beginpunt. Nu zouden we van boom naar boom honderden meters naar beneden gaan. In het begin was dit prima te doen omdat de ondergrond niet zo diep was of goed werd afgeschermd door de bladeren. Uiteindelijk kwamen we bij de langste ziplines. De langste was 800 meter lang. Om van een plateau in de boom af te springen is best eng maar eenmaal over de mooie natuur heen gaan is zo gaaf. Je voelt je zo vrij als een vogel. Ook moest je soms over een trap of brug van lijnen heen dit was iets spannender. Het spannendste vond ik het abseilen. Nee niet abseilen zoals je gewend bent bij bijvoorbeeld Center Parks of de Ardennen. Nee ze lieten je op enorme snelheid gewoon als een soort vrije val uit de lucht vallen. En net voordat je bij de grond was werd je afgeremd. De laatste was een vrije val van 20 meter. Nou ik kon wel janken. Het zweet stond in mijn handen en ik denk dat die kerel mij er echt af heeft moeten duwen omdat ik niet van plan was vrijwillig te gaan. Eenmaal beneden had ik echt een adrenaline kick er aan overgehouden. Nick daarentegen werd aan de achterkant van zijn tuigje vast gemaakt zodat hij het kon filmen. Oftewel hij keek 20 meter recht naar beneden. Dapper hoor! Na het ziplinen hebben Nick en ik een overheerlijk kokosnootijsje gehaald. We vonden dat we dit wel verdiend had. Voor minder dan een euro krijg je hier in het hulsel van een kokosnoot vers kokosnootvlees met kokosnootijs en rijst gekookt in melk met daarop nootjes en een amarena kers. Ik heb nog nooit zo’n lekker en vers ijsje gegeten. In de avond hebben we nog een rondje gelopen over de Night Bazaar. Nick heeft hier 2 knuffeltjes (soort van simpele eigen gemaakte muisjes) gewonnen voor mij door met een luchtbuks deze van een plank af te schieten. Deze knuffeltjes heb ik later aan een klein meisje gegeven waar een moeder met een kleine baby bij liep. Je kon aan alles zien dat ze niet veel hadden. Toen ik deze 2 knuffeltjes aan het kleine meisje gaf durfde ze het eerst niet aan te nemen. Volgens mij zei haar moeder daarna van “pak maar” in het Thais. Eerst maakte ze een kleine buiging met haar handen tegen elkaar. Dit doen Thaise mensen trouwens allemaal als ze dankbaar zijn of dank je wel willen zeggen. Daarna pakte ze de knuffeltjes voorzichtig aan. Ze liep enthousiast met deze knuffeltjes weg. Blijft een goed gevoel. Helaas kom je nog veel meer kindjes tegen die je graag wat zou willen geven.

Woensdag 18 februari hadden we een beetje uitgeslapen. Een beetje maar doordat we eigenlijk soms wakker werden van vuurwerk. Het Chinees Nieuwjaar is vandaag begonnen. Voor de rest hebben we overdag een rustig dagje gehad. Rond 16.00 uur werden we opgehaald voor een echte Thaise kookcursus. We zaten in een groep van 9 personen waarvan 1 Nederlandse, 4 Amerikaanse en 2 Engelse. We maakten eerst een stop bij een lokale markt. Hier ging de Thaise vrouw ons vertellen wat alles was. Nou ik ben de helft alweer vergeten aangezien ze hier zoveel kruiden en groentes hebben waarvan wij nog nooit iets hebben gehoord. Na de uitleg mochten we een rondje lopen om te kijken wat alles was. Nick en ik zagen weer de gekste dingen. Overal rauw vlees waar de vliegen opstonden, gedroogde vis en allerlei specerijen en sausjes waarvan we geen flauw idee hadden wat het was. Hygiëne op deze markten is vanuit hoe wij het zien ook ver te zoeken. Rob Geus van de smaakpolitie zou zeggen: “Man man man kansloos dit”. Na de markt gingen we naar een soort van huis. Hier stond een tafel met ieder zijn eigen plekje om te snijden en een kookeilandje met ieder een eigen plek om te koken. We kregen allemaal een oranje schort om en moesten allemaal 4 gerechten kiezen die we wilden maken. Nick heeft de gerechten Chicken Coconut Soup, Drunken Noodles, Khao Soy en Banana in coconut Milk gemaakt. Ik heb de gerechten Hot and Creamy Soup, Fried Noodle Thai Style, Massaman Curry en Sticky Rice with Young Coconut gemaakt. In eerste instantie gingen we de groenten voor de soep en de noedels snijden. Dit met een enorm groot slagersmes. De Thaise vrouw vertelde welke groenten we moesten pakken voor welke soep en hoe we dit moesten snijden. Hierna gingen we naar het kookeilandje om alles zelf te bereiden. Nadat de soep en de noedels klaar waren gingen we deze eten. Ondanks dat ik er maar 3 pepertjes in had gedaan was deze toch nog een beetje pittig. Dus voor een volgende keer stop ik er nog minder pepertjes in. Nadat we dit gegeten hadden gingen we het dessert en de curry maken. Het dessert hebben we als eerste gemaakt. We moesten hiervoor rijst in kokosnoot melk laten koken. Dit zorgde voor een heerlijke smaak en het leek op rijstepap. Voor de curry moesten we allerlei groenten en kruiden enorm klein snijden en dit pureren met de hand in een kom. Hierna gingen we dit gerecht wokken. Bij het gerecht van Nick moest de vlam in de pan. Dit zag er erg indrukwekkend uit. Het eten was heerlijk en na het eten zaten Nick en ik ook aardig vol. Ons groep was ook erg gezellig. Een Amerikaanse man en ik hebben vele verhalen uitgewisseld over de verschillen tussen Amerika en Nederland. Hij gaf mij op het einde zijn kaartje en gaf aan dat als ik ooit in Amerika kwam ik hem moest bellen om op bezoek te komen. Ik heb ook mijn email gegeven omdat hij van plan is om binnen 3 tot 5 jaar Nederland een keer te bezoeken. Dan komt hij gezellig op bezoek bij ons.

Donderdag 19 februari zijn we rond 13.00 naar China town gegaan. Dit vanwege Chinees New Year. De markt was mooi aangekleed met rode lampionnen en versiersels. Nick en ik hebben onze ogen weer eens uitgekeken op de markt. Krabben, inktvissen op een stokje en allerlei soorten insecten. Deze insecten waren echt vies. Het vieste vond ik de water bugs (ik weet niet of jullie weten wat dit zijn maar google ze maar eens). Ook de bekende sprinkhanen lagen er. Deze heb ik al eens in Uganda gegeten. Nick wil deze ook nog eens proberen. Echter de sprinkhanen op de markt zagen er niet zo vers uit dus dit doen we nog wel een andere keer. Ook liep er een oude vrouw rond met een mandje met vogeltjes erin. Dit vond ik zo zielig. Er stond op dat je deze voor geluk vrij kon laten. Ik moest en zou deze vogeltjes vrij gaan laten en dan ergens los laten waar ze ver weg konden vliegen. Na wat afdingen en een beetje een boos gezicht kreeg ik voor 1 euro een mandje met 2 vogeltjes. Ik ben naar een open plek gelopen en heb snel het mandje met bange piepende vogeltjes opengemaakt en ze vrij gelaten. De vogeltjes vlogen snel weg en gingen relaxed op een elektriciteitskabel zitten. Zo dat gaf me een beter gevoel. Stomme Chinezen met hun zielige dierenbeul praktijken. Soms vind ik het moeilijk om deze cultuurverschillen te accepteren. In de avond zijn Nick en ik nog lekker een pizza gaan eten bij de oh zo goede Italiaan.

Morgen vertrekken we al vroeg richting Pai. Dit schijnt een plek te zijn met veel mooie natuur en rust. Maar hoe het hier werkelijk is geweest horen jullie over een tijdje wel weer door mijn verslag. We hebben 4 nachten geboekt en slapen in een privébungalow midden in de natuur. Ik ben benieuwd. Op naar ons volgende avontuur!